#วสันต์ลีลา #แก้วเก้า #หนังสือที่รัก#นวนิยายที่รัก #เรื่องราวระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก
ช่วงนี้ฉ่ำฝนจึงทำให้คิดถึงนวนิยายรักแนวโรแมนติกแฟนตาซีเรื่องนี้ค่ะ เป็นอีกเรื่องที่อยากให้พิมพ์ใหม่แม้จะมีอยู่แล้ว ด้วยว่าหยิบอ่านบ่อยกลัวหนังสือช้ำเก่าไปก่อน จำได้ว่าได้หนังสือเล่มนี้มาจากร้านหนังสือที่เชียงใหม่ สมัยหนีน้ำท่วมใหญ่เมื่อปี 2554 ไปอยู่เชียงใหม่นานสองเดือน
ชื่อเรื่อง "วสันต์ลีลา" ของ แก้วเก้า
“ความรักเหมือนสายฝน ถึงฤดูกาลของมัน มันก็จะโปรยลงมาเอง ไม่ว่าคุณจะต้องการมันหรือไม่ก็ตาม แต่ตราบใดที่ท้องฟ้ายังแห้งแล้งไม่มีละอองน้ำ ต่อให้คุณต้องการแค่ไหน ฝนก็ยังไม่มาอยู่ดี”
คำพูดของ มิลินท์ พระเอกของเรื่อง พูดกับนางเอก คุณหนูเพลิน
“มิลินท์” ชายหนุ่มที่ต้องหลีกลี้หนีจากเมืองไทยมาใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเป็นเพื่อนบิดา นักการเงินที่ถูกคดีทุจริต หลบหนีคดีมาใช้ชีวิตในต่างแดน
“เพลิน” หญิงสาวในครอบครัวชนชั้นสูง นักการเมืองทรงอิทธิพล ที่ตลอดชีวิตตั้งแต่เติบโตมาเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ ถูกเลี้ยงดูดั่งดวงแก้ว พรั่งพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ สิ่งหรูหราชั้นเลิศ และชีวิตในแบบสวยงามเลอเลิศ
“เพลิน” ไม่เคยได้รับรู้อารมณ์ความคิดที่แท้จริงของผู้คนรอบข้างที่รายล้อมและปฏิบัติตัวต่อเธออย่างดีเยี่ยม ทุกคนใส่หน้ากากเข้าหาเธอเพราะผลประโยชน์ เปลือกที่ห่อหุ้มเธอไว้ทำให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มที่เธอสนใจ มองเธอราวกับ “ตุ๊กตาบาร์บี้”
เรื่องราวแนวโรแมนติกแฟนตาซี ผลงานนวนิยายของแก้วเก้า ที่ใช้ฉากหลังตอนต้นเรื่องเป็นวิวทิวทัศน์อันสวยงามของปราสาทริมทะเลสาบในสกอตแลนด์
และตัวละครสำคัญที่เป็นแกนกลางของเรื่องราวแฟนตาซีและความรักของ มิลินท์ และ เพลิน คือ ซิลเวีย สูตินรีแพทย์ชาวอังกฤษที่เป็นแม่ทูนหัวของหนุ่มสาวทั้งคู่
ซิลเวียเป็น “Fey Woman” หรือ “ผู้หญิงเฟย์” ที่ผู้เขียนอธิบายไว้ว่า
“คือมันเป็นความเชื่อเก่าแก่ของพวกสก๊อต “ผู้หญิงเฟย์” ไม่ใช่เป็น”แม่มด” หรือ “นางฟ้า” เป็นผู้หญิงที่ได้รับพรบางอย่างจากสวรรค์ ให้มองเห็นอนาคต หรือมีลางสังหรณ์แม่นยำ และมีสติปัญญาผิดจากมนุษย์ทั่วไป แล้วเขาเชื่อกันว่า “ผู้หญิงเฟย์” ให้พร หรือ สาบแช่งได้ด้วย“
เมื่อมิลินท์และเพลินได้พบกัน เพลินรู้สึกอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดจากชายหนุ่ม และพยายามหักห้ามใจเพราะเธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับคู่หมั้นหนุ่มที่ใครๆต่างชื่นชมถึงความเหมาะสมเพียบพร้อม
มีเรื่องราวเบื้องหลังมากมายที่เพลินไม่เคยรู้ และมีโอกาสได้รับรู้ความจริง เมื่อเธอได้รับของขวัญที่ระลึกจากซิลเวีย สร้อยคอคริสตัลรูปหัวใจสีขาวเส้นหนึ่ง
“ถ้าเธอสวมสร้อยเส้นนี้เมื่อใด จะไม่มีใครจำได้ว่าเธอคือเธอ เธอจะกลายเป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อน ต่อจากนั้น เธอจะพบว่าทุกคนจะพูดแต่ความจริงกับเธอ ถึงตอนนั้นล่ะนะ เธอจะได้รู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอปรารถนาจะรู้“
แล้วคุณหนูเพลิน ก็ใช้สร้อยเส้นนั้นเรียนรู้เรื่องราวและจิตใจผู้คนรอบตัว ยามสวมสร้อย เธอจะกลายเป็นอีกคน “นางสาวสริน” หญิงสาวที่ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัว คุณหนูเพลิน
เธอเรียนรู้ความจริง และ “เติบโต” กลายเป็นหญิงสาวคนใหม่ที่ไม่อ่อนโลกและเป็นดั่งสาว “ไร้สมอง” เช่นในอดีต เมื่อจิตใจเธอเติบโตเข้มแข็งขึ้น พร้อมๆไปกับเรียนรู้ความจริงในจิตใจว่าสิ่งไหนคือ “ความรัก” ที่แท้จริง
สุดท้ายเธอก็ค้นพบ “สายฝน” แห่งรักที่แท้
ฉันอ่านนวนิยายเรื่อง “วสันต์ลีลา” ของ “แก้วเก้า” จบลง ชื่นชมจินตนาการของผู้เขียนที่หยิบเกร็ดเรื่องราวของ “ผู้หญิงเฟย์” มาเขียนนวนิยายรักได้ละเมียดละไมพร้อมสอดแทรกคติการเรียนรู้ชีวิต
การอ่านนวนิยายคือการพักผ่อนที่ได้ความสนุกในเรื่องราวชีวิตของตัวละครเป็นของแถมทุกคราวไป และทุกครั้งฉันก็จะได้เกร็ดในการดำเนินชีวิตเพิ่มขึ้นสะสมเป็นประสบการณ์
ทุกเรื่องราวมีบทเรียนไม่มากก็น้อยให้เรียนรู้เสมอ
#ตอนประทับใจจากนวนิยายที่รัก
เพลินจับตามองดวงหน้าชายหนุ่ม เปรียบเทียบกับหนึ่งปีก่อนที่พบกัน มองเห็นความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างที่เกิดขึ้น นอกจากผมสีเข้มยาว ระบ่า ซึ่งกลายเป็นผมทรงสั้น เรียบสะอาด แนบต้นคอแล้ว หล่อนมองเห็นแววที่เปลี่ยนไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มใสนั้นด้วย
ครั้งก่อนในสกอตแลนด์ แม้ว่ามิลินท์ยิ้ม หัวเราะ แสดงความร่าเริงเป็นปกติ แต่ก็มีอะไรบางอย่างบอกบ่งถึงความอ้างว้างในอารมณ์ของเขาอยู่เสมอ มาบัดนี้ เพลินแน่ใจว่าสิ่งที่ขาดหายไป มีอยู่เต็มเปี่ยมในเสียงหัวเราะและรอยยิ้มโดยเฉพาะในแววตาเมื่อเขามองหล่อน
กำลังนึกเพลินๆ มือของอีกฝ่ายก็เอื้อมมาแตะคางหล่อน ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้
“เพลิน ขออะไรสักอย่างได้ไหม”
เพลินกลั้นใจ สัมผัสของผู้ชายคนนี้ แม้เพียงแผ่วเบาและผิวเผิน ก็ยังร้ายกาจยิ่งนัก หล่อนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหัวใจหล่อนจึงเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นหลังจากการหลับใหลอันยาวนาน นับแต่พบเขาเป็นครั้งแรก โดยยังไม่ทันรู้เสียด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใครมาจากไหน
มือเขาเลื่อนไปแตะลำคอด้านหลังของหญิงสาว ปลดสร้อยที่คล้องหัวใจคริสตัลออก มันก็เลื่อนหลุดออกมาอย่างง่ายดาย
“ต่อไปถ้าหากว่าเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน จะต้องมีคุณหนูเพลินคนเดียว ไม่มีสรินอีก ผมไม่อยากมีผู้หญิงสองคนในชีวิตผม”
เพลินก้มลงมองดูหัวใจคริสตัลในอุ้งมือชายหนุ่ม ประกายของมันเริ่มจางลงไปแล้ว ราวกับอำนาจที่เคยมีบัดนี้เริ่มโบยบินห่างไปเมื่อหมดบทบาทลง
- วสันต์ลีลา : แก้วเก้า
- พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก เมื่อเดือนมกราคม 2542
- ฉบับภาพประกอบคือฉบับตีพิมพ์ครั้งที่ 7 เดือนตุลาคม 2552
- จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ทรีบีส์
- ภาพปก-ออกแบบ : เกริกบุระ ยมนาค
- ราคาปก 400 บาท
- จำนวน 619 หน้า
ระลึกถึงหนังสือเก่าที่รักอีกครั้งในวันนี้
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
