12 หลักการที่ใช้ได้ตลอดชีวิต การแก้ปัญหาคือการค้นหา เริ่มจากโจทย์และตัวอย่างที่ท้าทาย เข้าใจว่า “การคิดสร้างสรรค์” นั้นต้องฝึกฝน และมีโครงสร้างที่ชัดเจน ความคิดสร้างสรรค์เริ่มต้นจากการเลียนแบบ ศิลปินยุคก่อนๆ เริ่มจากการลอกเลียนแบบ สมองต้อง “จดจำให้ได้ก่อนค่อยมีความคิดสร้างสรรค์” ความสำเร็จคือครูที่ดีที่สุด เริ่มจากความสำเร็จเล็กๆ เพื่อ... สร้างแรงผลักดันให้เราไปได้ไกลขึ้น ยิ่งรู้สึกว่า “เราก็ทำได้” สมองยิ่งอยากพัฒนาต่อ ความรู้จะเลือนหายไปตามประสบการณ์ ผู้เชี่ยวชาญก็อาจจะลืมวิธีสื่อสารให้มือใหม่เข้าใจ ต้อง “ปรับภาษาและวิธีการสื่อสาร” ของผู้เชี่ยวชาญให้เป็นมือใหม่หรือคนอื่นๆ เข้าใจได้ง่าย ความท้าทายที่เหมาะสม ยากเกินไป → ล้มเลิก ง่ายเกินไป → เบื่อหน่าย ต้อง “มีความพอดี” และมีวงจรฝึกที่ปรับระดับได้ สมองไม่ใช่กล้ามเนื้อ.. สมองจะไม่โตเหมือนกล้ามเนื้อที่ขยับซ้ำๆ เดิม การฝึกฝนและพัฒนาสมองที่ดีจึงต้องเข้าใจ “โครงสร้างของทักษะต่างๆ ก่อน” ความหลากหลายสำคัญกว่าการทำซ้ำ นึกถึงดนตรีที่เมื่อเราชำนาญ เราจะสามารถพลิกแพลงได้ เน้นยืดหยุ่นมากกว่าจำแม่น คุณภาพเกิดจากปริมาณ งานที่เราลงมือทำเยอะ แล้วเรียนรู้จากความผิดพลาด จะทำให้ครั้งถัดๆ ไป เราเก่งขึ้นได้ ประสบการณ์ไม่ใช่ตัวชี้วัดความเชี่ยวชาญเสมอไป คนทำงานมานานก็อาจจะผิดพลาดได้ หากไม่รับฟังคำวิจารณ์ Feedback ที่ดีคือสิ่งที่เราต้องหาให้ได้ การฝึกฝนต้องสอดคล้องกับสถานการณ์จริง ฝึกแบบ “การซ้อม...” ไม่เท่าลงมือทำในสถานการณ์จริง ต้องได้เผชิญสภาพจริงทั้งกายภาพและสังคม เส้นทางการพัฒนาไม่ได้ราบเรียบ การพัฒนาคือ “มีช่วงที่สบายและลำบาก...” ต้องยอมรับช่วงยากลำบากให้ได้ เพื่อไปถึงขั้นถัดไป ความกลัวจะหายไปเมื่อเราเลือกที่จะเผชิญหน้า เริ่มสิ่งใหม่ = ความกังวลเป็นเรื่องธรรมดา เผชิญหน้ากับความกังวลซ้ำๆ และยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ แล้วเราจะเติบโตขึ้น วิชาพัฒนาตัวเองที่ใช้ได้ตลอดชีวิต (1) https://s.shopee.co.th/60FS5kYvcv (2) https://s.lazada.co.th/s.xmbtC?cc
แสดงความคิดเห็น