รีวิวหนัง Looper ทะลุเวลา อึดล่าอึด ครบรอบ 10 ปี

          ครบรอบ 10 ปี Looper: ทะลุเวลา อึดล่าอึด

          ผลงานการกำกับโดย ไรอัน จอห์นสัน ที่ออกแบบโลกอนาคตในเชิงดิสโตเปีย สังคมที่ดูแตกระแหง วิถีเอาตัวรอดรายล้อมด้วยความรุนแรง ความเหลื่อมล้ำมีเพียงคนจนเร่ร่อนกับคนอยู่ดีกินดี ไปจนถึงตรรกะย้อนเวลาที่ซึ่งการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในปัจจุบันจะส่งผลทางกายภาพกับอนาคตโดยตรง

          ได้มาเป็นการจับคู่ประชันระหว่าง โจเซฟ กอร์ดอน-เลวิตต์ กับ บรูซ วิลลิส ถือเป็นทีมเวิร์คที่ยอดเยี่ยมอย่างคาดไม่ถึงสำหรับจอห์นสัน เมื่อฝ่ายแรกคือพระเอกหนุ่มที่กอดคอสร้างชื่อจาก Brick (2005) ด้วยกัน ส่วนอีกฝั่งคือนักแสดงจอมเก๋าที่พร้อมยืดหยุ่นตามการกำหนดของบทบาท ไม่มีการเบ่งอีโก้ 

          แน่นอน โจทย์แรกๆ ก็คือทำให้นักแสดงทั้งสองดูเป็นคนเดียวกัน และด้วยความเป็นสตาร์ดังของวิลลิสที่ผู้ชมติดภาพ ผู้กำกับจึงเลือกนักแสดงรุ่นใหญ่เป็นเสาหลักในการออกแบบตัวละคร ให้คนหนุ่มเป็นฝ่ายปรับเข้าหา เมคอัพให้คล้าย เก็บรายละเอียดบุคลิกท่าทาง แต่กระนั้น ได้เหลือพื้นที่ให้คนทั้งสองถ่ายทอดคาแร็คเตอร์ในแบบของตัวเองด้วย

          ขณะเดียวกัน เรื่องราวที่เห็นนี้มีจุดกำเนิดมาจากไอเดียหนังสั้นที่จอห์นสันเขียนไว้ก่อนทำฉบับหนังยาวร่วม 10 ปี เนื้อหามีเฉพาะการห้ำหั่นระหว่างคนหนุ่มกับคนแก่ แล้วจากนั้นเขานำมาต่อยอดด้วยปมความสัมพันธ์แม่ลูก ทำให้หนังเรื่องนี้เหมือนมีการเปลี่ยนเกียร์ตอนครึ่งทาง เมื่อโจวัยหนุ่มได้พบแม่เลี้ยงเดี่ยวที่อาศัยในบ้านไร่กับลูกชายผู้มีความลับบางอย่าง

          “ผมต้องการวิธีที่ช่วยเล่าให้เห็นภาพความแตกต่างระหว่างตัวเอกวัยหนุ่มกับวัยแก่” ผู้กำกับอธิบาย “ดังนั้นจึงให้พวกเขาทั้งคู่ได้เผชิญสิ่งสิ่งเดียวกันที่ทรงพลังมากๆ และเพื่อเป็นการสะท้อนไปถึงปมวัยเด็กของพวกเขาด้วย”

          ลงเอยที่ได้อีกหนึ่งการแคสต์สำคัญ นั่นก็คือ เอมิลี่ บลันท์ ซึ่งต้องช่วยประคองให้หนังเปลี่ยนผ่านสู่ครึ่งหลังอย่างเสถียร ใช้เสน่ห์ดึงดูด ใช้การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ ที่จับต้องได้ง่าย ความเป็นแม่ที่ทั้งเข้มแข็งแต่ก็หวาดกลัวในเวลาเดียวกัน โดยนอกจากนั้นแล้ว ยังสมทบด้วยนักแสดงอย่าง พอล ดาโน, เจฟฟ์ แดเนียลส์, โนอาห์ เซแกน, ไพเพอร์ เพอราโบ และหนุ่มน้อย เพียร์ซ แกกนอน ที่แสดงได้น่าทึ่งสำหรับเด็กวัย 6 ขวบ

          Looper (2012) ได้รับความนิยมไม่เบาสำหรับโปรเจกต์ทุนอิสระ 30 ล้านดอลลาร์ ทำรายรับทั่วโลกราว 176 ล้านพ่วงด้วยคำชื่นชมจากนักวิจารณ์ส่วนใหญ่ แอ็คชั่นไซไฟที่โดดเด่นด้วยสไตล์ ไอเดีย งานภาพ ดนตรี มีบรรยากาศเหงาๆ ผู้คนห่างเหินทว่าลึกๆ โหยหาการแนบชิด ขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอด เหตุผลของใครของมัน

          ที่สำคัญ หนังเรื่องนี้ได้ใช้พล็อตย้อนเวลาบอกเล่าคุณค่าของศีลธรรมและทัศนคติ มีลูปมากมายดำเนินไปไม่จบสิ้น การที่คนยึดติดอดีต ไม่ยอมรับปัจจุบัน รวมถึงผู้ใหญ่มีปมที่ส่งต่อปมให้เด็กด้วยความรุนแรง แม้แต่ความคิดในการย้อนไปฆ่าใครสักคนที่อาจโตมาชั่วช้าก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหานอกจากสร้างวังวนใหม่ขึ้นมา สุดท้าย Looper ชี้ให้เห็นว่ามีวิธีที่ดีกว่าในการ “ปิดลูป” อย่างสมบูรณ์