#รู้หรือไม่ ใน The Addams Family ฉบับหนังยุค 90 ก็มีการใช้นักแสดงมือรับบท “ธิง” เหมือนกับซีรีส์ Wednesday ล่าสุด เรียกได้ว่านี่คือตัวละครที่สำคัญอย่างยิ่งยวดในการสรรค์สร้างเทคนิคพิเศษและศิลปะการแสดงอันน่าทึ่งตลอดมา
ย้อนไปสมัยโน้นตอนที่คอมพิวเตอร์กราฟฟิคยังไม่พัฒนา เจ้าธิง ถือเป็นโจทย์ข้อหลักสำหรับ The Addams Family (1991) ที่ทีมงานต้องคิดให้ตกก่อนลงมือสร้าง ขนาดที่ว่าผู้กำกับ แบร์รี่ ซอนเนนเฟลด์ และโปรดิวเซอร์ สก็อตต์ รูดิน ใช้เป็นคำถามสอบสัมภาษณ์ตำแหน่งหัวหน้าทีมวิชวลเอฟเฟกต์ว่า “คุณจะเนรมิต ธิง ขึ้นมาอย่างไร”
ภาพจาก : อินสตาแกรม @victor.dorobantu
คนที่ได้งานนี้คือ อลัน มันโร ซึ่งออกไอเดียว่าต้องการยกระดับให้เจ้ามือขยันที่ถูกนิยามไว้เป็น “สัตว์เลี้ยง” ของครอบครัวอดัมส์มีชีวิตชีวาราวกับ เฟร็ด แอสแตร์ ยอดนักแสดงมิวสิคัลยุคคลาสสิค นอกจากนั้น มันโรยืนกรานว่า ธิง จะไม่ใช่การเชิดหุ่น แต่ต้องใช้นักแสดงมาเล่นเป็นมือแล้วหาทางลบร่างกายส่วนที่เหลือออก
ภาพจาก : Paramount Movie
นำไปสู่การแคสต์นักมายากลจำนวนหนึ่งด้วยแนวคิดที่ว่านี่เป็นกลุ่มคนที่มือพลิ้วไหวที่สุด ลงเอยได้ชายชื่อ คริสโตเฟอร์ ฮาร์ท ซึ่งเคยเป็นผู้ช่วยของ เดวิด คอปเปอร์ฟิลด์ มารับบท โดยนายฮาร์ทคนนี้รูปร่างสูง หน่วยก้านแบบนักกีฬา และเหนืออื่นใด เขามีมือขนาดใหญ่ที่สวยขึ้นกล้อง
“ผมสาธิตความคล่องของมือด้วยกลเหรียญกับกลไพ่” ฮาร์ทกล่าว “จากนั้นพวกเขาอยากเห็นว่าใช้มือแสดงอารมณ์ได้ไหม อย่างดีใจ, เศร้า, กระวนกระวาย แล้วก็ถามด้วยว่าผมยินดีทนนอนอยู่ใต้โต๊ะหรือซ่อนหลังกำแพงเป็นเวลานานๆ รึเปล่า ผมจึงบอกไปว่า ในฐานะนักมายากล ผมต้องซ้อมหน้ากระจกนับครั้งไม่ถ้วน ฉะนั้น งานนี้ผมสบายมาก”
ภาพจาก : เฟซบุ๊ก Netflix
เหตุที่ทีมงานต้องสอบถามไว้ก่อนก็เพราะการถ่ายทำของจริงทรหดเอาการ อย่างที่เกริ่นว่ายุคนั้นยังไม่มีซีจีไอสร้างได้ตามสั่ง วิธีที่มันโรและทีมเอฟเฟกต์คิดออกก็คือต้องถ่ายฉากใดๆ ที่มีเจ้าธิงอยู่ซ้ำ 2 แบบ คือแบบที่มีฮาร์ทอยู่ในฉากและไม่มี ซึ่งพอเข้ากระบวนการโพสต์โปรดักชั่นก็จะทำการลบร่างกายของฮาร์ทด้วยเทคนิคที่เรียกว่า โรโตสโคป ลบกันแบบเฟรมต่อเฟรม จากนั้นก็นำแบบที่ไม่ถ่ายฮาร์ทในฉากมาซ้อนกันเพื่อเติมพื้นหลังลงไป
ภาพจาก : เฟซบุ๊ก Netflix
ถือเป็นขั้นตอนที่ละเอียดจุกจิกมาก และยิ่งเป็นในมุมมองของฮาร์ทก็ยิ่งหนักหนา สำหรับการถ่ายช็อตด้านหน้าของเจ้าธิง เขาต้องแสดงไปในสภาพนอนคว่ำหน้าอยู่บนรถเข็นเตี้ยๆ (เพื่อเลี่ยงไม่ให้เกิดเงาบนพื้น) หรือถ้าเป็นฉากที่ต้องสอดแขนตามโต๊ะก็จะมีมอนิเตอร์เล็กๆ ให้เขาดูมือของตัวเองไปพร้อมกัน ซึ่งบางครั้งเป็นมุมกล้องกลับด้าน และบ่อยครั้ง กว่าจะเซ็ทอัพ กว่าจะได้ถ่าย อาจต้องยกแขนค้างไว้ครึ่งชั่วโมงจนอ่อนเปลี้ย
ภาพจาก : เฟซบุ๊ก Netflix
อย่างไรก็ดี ความท้าทายสูงสุดจริงๆ สำหรับฮาร์ทคือความจริงที่ว่า ธิงไม่มีดวงตา อันเป็น “หน้าต่างของหัวใจ” และรายละเอียดที่ระบุในสคริปต์ก็มักบอกแค่ว่า “ธิงเคาะประตู” “ธิงวิ่งไปกลางถนน” จึงกลายเป็นความน่าทึ่งทันทีเมื่อเขาถ่ายทอดมือเปล่าๆ นี้ให้ดูมีชีวิตจิตใจ กึ่งเรียลกึ่งการ์ตูน สื่อสารทุกอย่างได้ด้วยอิริยาบถของมือ โดยอาศัยแรงบันดาลใจจากยอดนักแสดงหนังเงียบอย่าง ชาร์ลี แชปลิน และ บัสเตอร์ คีตัน
นี่ยังไม่รวมกิจวัตรที่ฮาร์ทต้องเข้ารับการเมคอัพ 2 ชั่วโมงตรงส่วนข้อมือในทุกวันเพื่อให้เห็นข้อมือของธิงตั้งขึ้นอยู่ตลอด หรือวิธีการถ่ายฉากเดียว 2 แบบนั้นจำเป็นต้องแม่นยำมากๆ บางฉากถ่ายนับเทคไม่ถ้วน ถ่ายตอนอากาศเย็นๆ บนพื้นแข็งๆ มือต้องผ่านศึกหนัก กลายเป็นว่าบทมือตัวประกอบของเขาใช้เวลาถ่ายนานถึง 4 เดือน
ภาพจาก : Paramount Movie
สุดท้ายแล้ว แม้มีบางช็อตที่แทรกมือของปลอมใช้กลไกบังคับเข้าไป ทว่าสิ่งที่ปรากฏบนจอเกือบทั้งหมดนั้นคือการแสดงของฮาร์ทจริงๆ เขาอาจเป็นเพียงนักแสดงตัวประกอบ โผล่เข้ากล้องได้แค่มือ แต่ “Unsung Hero” อันเป็นฟันเฟืองเล็กๆ แบบนี้นี่เองที่ช่วยเติมเต็มความมหัศจรรย์ให้เรื่องราว และยิ่งน่าปลาบปลื้มไปใหญ่เมื่อแนวคิดที่อาศัยความสร้างสรรค์และทุ่มเทแบบนี้ได้รับการสานต่อแม้ในอีกสามทศวรรษให้หลัง
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
