นั่นซิ หลายครั้งเราเองก็รู้สึกว่า บางคำถามที่ดูเหมือนจะตอบง่าย แต่... กลับไม่รู้จะตอบอย่างไร
แค่คำถามว่า "วันนี้เป็นไงบ้าง" ทั้งหมดในหัวก็พันกันไปหมด
แล้วจู่ๆ วันนี้เราก็เดินขึ้นไปบนดาดฟ้า เหม่อมองลงมา พร้อมกับความคิดมากมายแล่นผ่านเข้ามาในหัว
- ความรู้สึกไร้คุณค่า
- ชีวิตนี้ดูสิ้นหวัง
เอาเข้าจริง จะมีใครสักกี่คนที่ "มีอีกความคิดแว๊บเข้ามา" ว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรา คน หรืออาจจะเป็นแมวที่อยู่ข้างหลังเราจะอยู่หรือทำอย่างไร
จังหวะนั่นเองที่เราอาจจะเริ่มรู้ตัวว่า "มีบางอย่างที่ไม่ปกติจู่โจมคุณ"
โรคซึมเศร้าที่เข้ามาอาศัยอยู่ร่วมกับเราซินะ ย้อนกลับไปในวันที่เรายังปกติดีอยู่ จริงๆ แล้วมีหลายอย่างที่ไม่ปกติ
- เรากังวลกับทุกเรื่องราวตลอดเวลา
- เรารู้สึกว่ายัง Productive ไม่เพียงพอ
- เราใช้เวลากับการอยู่เฉยๆ เพราะไม่อยากทำอะไรเลย
- เราคิดว่า "เอ๋ ทำไมเราถึงขี้เกียจขนาดนี้"
และเราจะเริ่มรู้สึกแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่ "โรคซึมเศร้า" จู่โจมหนักขึ้น เราจะรู้สึกไร้คุณค่าและอยากจะหายตัวไป
แต่...ถ้าเราคิดได้ในตอนนั้น อย่างแรกที่ควรทำคือ "หาคุณหมอ เพื่อวินิจฉัยโรคกัน"
โรคซึมเศร้าก็คือ อาการของโรคชนิดหนึ่ง เมื่ออาการไม่ดี ตั้งแต่เครียด กังวล นอนไม่หลับ คุณหมอก็จะให้ยากับเรา
เราจะรู้สึกดีขึ้นจาก "ความช่วยเหลือของยาแต่ละชนิดตามอาการ" หลายครั้งที่ยาเป็นเสมือน "ตาข่าย" ที่รองรับเราเอาไว้ไม่ให้ดิ่งลงไปยังพื้นคอนกรีต
ขณะเดียวกันเราเองก็ต้องการความช่วยเหลืออีกทางหนึ่ง สำหรับใครที่อยู่ใกล้ชิดกับคนที่กำลังรู้สึกซึมเศร้า ขอให้เริ่มต้นปรับความคิดและทำตามนี้
- ไม่เอาความคิดตัวเองมาตัดสินคนอื่น
- บอกให้ผู้ป่วยรู้ว่า "เราพร้อมจะอยู่ข้างๆ เขา" แต่... ต้องไม่ทำให้เขารู้สึกกดดัน
- ต่อให้ผู้ป่วยไม่อยากให้เราช่วยในตอนนี้ เรายังจำเป็นที่จะต้องเน้นย้ำว่า "พร้อมช่วยจริงๆ นะ ขอให้บอกออกมา"
ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เขาแน่ใจว่า "จะไม่มีการทอดทิ้งกันอย่างเด็ดขาด" และเพื่อให้เขารู้สึกมีตัวตนและมีที่ยืนท่ามกลางความปลอดภัยจากการปกป้องของคนใกล้ตัวนั่นเอง
และอีกครั้งที่เราเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือและบรรเทาภาวะซึมเศร้าด้วยตัวเองเช่นกัน
เราเรียนรู้ที่จะแบกภาระมากมายนับตั้งแต่วันแรก จนนานวันเข้าภาระเหล่านั้นก็หนักขึ้น ถึงเวลาที่จะต้องทิ้งบางสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปบ้าง
หมั่นสังเกตว่า "เวลาที่เรารู้สึกไม่โอเค เรามักจะทำอะไรที่บรรเทาอาการต่างๆ ได้" สำหรับใครที่ชอบกิน เพื่อลดความกังวล เมื่อสังเกตว่า "ลดได้จริง" ก็ทำได้บ้างตามความเหมาะควร
โรคจำนวนมาก เราสามารถรักษาและลดความรุนแรงลดได้ หากเรารู้วิธีการรักษา
"โรคซึมเศร้า" ก็เช่นกัน ขอให้ใครที่รู้สึกเหนื่อยล้า และมองไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง ลองคิดอีกสักนิด "คุณค่าของเรามีอีกมาก"
หมอกที่หนา สุดท้ายก็จางหายไป เราเองก็เช่นกัน เมื่อทุกอย่างชัดเจนขึ้น คุณค่าของเราก็ปรากฏขึ้นอย่างแน่นอน
สุดท้าย อย่าลืม "สังเกตอุณหภูมิหัวใจ" ว่า ตอนนี้เป็นยังไงบ้างนะ
อย่าปล่อยให้ร่างกายภายนอกดูปกติ แต่หัวใจกลับหม่นหมอง
น้ำตาที่คลอบ่อยครั้ง เกิดจากอะไรนะ ลองค่อยๆ คิดดู
ไม่มีใครที่ไร้คุณค่า แค่เราอาจจะยังไม่เจอ "จุดที่ใช่สำหรับเรา"
หนังสือเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า วิธีการรักษา และการดูแล รวมถึงปรับให้เราเข้าใจและยอมรับว่า "บางทีทุกอย่างก็เป็นส่วนหนึ่งของเรา" ผ่านรูปแบบการ์ตูนที่อ่านได้ง่าย แต่ได้ใจความ
- หนังสือ https://shope.ee/9KGhNgzgFW
เป็นกำลังใจและอยู่เพื่อรับฟังมากขึ้น ตัดสินให้น้อยลง
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
