สำหรับเรา...ที่ใช้เวลาราวกับ “มีอยู่ไม่จำกัด” และพยายามใช้ชีวิตเหมือนกับทุกอย่างจะ “คงรูป” อยู่อย่างนั้นไปตลอด
แต่..ถ้าเรารู้ว่า “วันนี้ พรุ่งนี้ เดือนนี้ ปีนี้ หรืออีกไม่นานที่เป็นช่วงเวลาสุดท้ายของเรา” มุมมองต่อ “เวลาและคุณค่าของสิ่งต่างๆ” คงเปลี่ยนแปลงไป
ขอบคุณคุณหมอกฤตไท สู้ดิวะ ที่ทำให้มุมมองและความคิดต่อ “เวลา” ของเราเปลี่ยนไป และทำให้เราต้องย้อนกลับมาตอบคำถามที่ครั้งหนึ่งเราเคยคิด แต่... ไม่กล้าที่จะคิดต่อ “เมื่อถึงวันที่เราจากลา”
โลกไม่ได้มีคุณค่ามากพอให้เรา... คิดถึง “คน และบางสิ่ง” ต่างหากที่ทำให้เรารู้สึกถึง “คุณค่าและความหมายของการมีชีวิตอยู่”
คำถามเหล่านี้ คือ สิ่งที่เป็นสัญญาณของการตระหนักรู้ถึง “เวลาอันจำกัด”
(1) เราสู้เพื่อสิ่งใด
(2) เราใช้ชีวิตอยู่ต่อไปทำไม
(3) มีสิ่งใดที่เรายังคง “รู้สึก” ว่า หากมีหนทางเพื่ออยู่ต่อ.. เราจะฝืนและดิ้นรนให้มันเป็นไปให้ได้ บางทีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยก็คุ้มค่ากับการลองเดินตามไป..
(1) เราสู้เพื่อสิ่งใด
(2) เราใช้ชีวิตอยู่ต่อไปทำไม
(3) มีสิ่งใดที่เรายังคง “รู้สึก” ว่า หากมีหนทางเพื่ออยู่ต่อ.. เราจะฝืนและดิ้นรนให้มันเป็นไปให้ได้ บางทีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยก็คุ้มค่ากับการลองเดินตามไป..
เพราะทุกความแน่นอน คือ “ความไม่แน่นอน” เราไม่สามารถคาดการณ์ต่อ “เวลาของเราบนโลกใบนี้” ได้อย่างชัดเจน
ดีที่สุดที่เราทำได้ ก็แค่ “ใช้ให้มีความหมายในแบบที่เราต้องการ”
และนั่นก็นำไปสู่อีกสิ่ง “แบบที่เราต้องการ” ระหว่าง ความสำเร็จ หรือ ความสุข
เราทำงานอย่างหนัก เพื่อความสำเร็จ หลังจากนั้นเราจะได้ใช้เวลาไปกับ “ความสุข” แต่... ถ้าระหว่างทางเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดหล่ะ เราจะได้ใช้เวลาไปกับความสุขของเราตอนไหน
จริงๆ แล้ว ระหว่างบรรทัดของการทำงาน และความสำเร็จ “มีช่องว่างอยู่ไม่น้อย” ที่ความสุขจะสามารถแทรกตัวได้ แทนที่จะทุ่มเทจนไม่มีเวลา ลองหยุดพักเป็นระยะเพื่อค้นหา “ความหมายของความสุข”
และ... ไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น เวลาจะยังคงเดินหน้าต่อไป สำหรับเรา ณ จุดหนึ่ง เวลาจะเดินถอยหลังช้าบ้าง เร็วบ้างสลับไป
“อย่างน้อยในวันที่เราไม่อยู่แล้ว สิ่งที่ยังคงเป็นตัวเราจะยังคงอยู่บนโลกใบนี้ ตราบใดที่ใครสักคน หรือหลายคนยังคงจดจำ และคิดถึงทุกช่วงเวลาที่เราเคยอยู่ ณ จุดนั้น”
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
