เดอะบีทเทิลส์ (The Beatles) สี่เต่าทองผู้เขย่าโลกด้วยเสียงเพลง

          แฟนๆ นับพันไปรอต้อนรับสมาชิกทั้งสี่ถึงสนามบิน แฟนๆ ต่างตะโกน พยายามจะเข้ามาจับตัวพวกเขา บางคนถึงขั้นเป็นลมเมื่อเดอะบีทเทิลส์โบกมือให้ เดอะบีทเทิลส์ได้ให้สัมภาษณ์นักข่าวที่สนามบิน ซึ่งนักข่าวต่างก็เพลิดเพลินกับการสัมภาษณ์พวกเขา เนื่องจากพวกเขาเป็นคนหนุ่มที่สนุกสนาน มีอารมณ์ขัน

          อีกสองวันต่อมา เดอะบีทเทิลส์ได้ไปออกรายการ “The Ed Sullivan Show” และก็ได้สร้างประวัติศาสตร์ รายการนี้ในวันที่เดอะบีทเทิลส์มาเปิดแสดง ทำยอดผู้ชมไปถึง 73 ล้านคน เกือบครึ่งหนึ่งของคนอเมริกันทั้งประเทศในเวลานั้น จากนั้นเดอะบีทเทิลส์ก็ได้เปิดคอนเสิร์ต ซึ่งบัตรก็ขายหมดในเวลาอันรวดเร็ว

          ความโด่งดังของเดอะบีทเทิลส์ ทำให้วงดนตรีอังกฤษวงอื่นๆ พลอยได้อานิสงส์ไปด้วย ทำให้วงอื่นๆ ของอังกฤษเข้ามาตีตลาดในสหรัฐอเมริกา ความคลั่งไคล้ในตัวเดอะบีทเทิลส์ ทำให้เด็กวัยรุ่นเลียนแบบพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นทรงผมหรือแนวดนตรี อีกทั้งทุกอย่างที่เกี่ยวกับพวกเขา ยังขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

          ในเวลานี้ จอห์น พอล จอร์จ และริงโก้ ไม่ได้เป็นเด็กวัยรุ่นจนๆ จากลิเวอร์พูลอีกต่อไป พวกเขาคือสี่เต่าทอง โด่งดังยิ่งกว่าเอลวิสซะอีก แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังเป็นคนหนุ่มที่ไม่มีประสบการณ์ บางครั้งก็ทำผิดพลาด

          จอห์นเคยให้สัมภาษณ์ว่าในเวลานี้ “เดอะบีทเทิลส์โด่งดังยิ่งกว่าพระเยซูซะอีก” จอห์นเพียงแค่พูดเล่น สนุกๆ ซึ่งคนอังกฤษเข้าใจ หากแต่ดูเหมือนคนอเมริกันจะไม่เข้าใจและไม่พอใจเป็นอย่างมาก สถานีวิทยุหลายแห่งได้ทำการแบนเพลงของเดอะบีทเทิลส์ และชาวอเมริกันจำนวนมากได้นำแผ่นเสียงของเดอะบีทเทิลส์มาเผาเพื่อเป็นการต่อต้าน

          จอห์นรีบออกมากล่าวขอโทษ ซึ่งประสบการณ์นี้ก็ทำให้สมาชิกเปลี่ยนไป พวกเขาระมัดระวังตัวมากขึ้น พวกเขาเริ่มคิดได้ว่า บางทีการมีชื่อเสียงโด่งดังก็ใช่ว่าจะดีเสมอไป การเป็นคนดัง ไม่ใช่เรื่องสนุกและง่าย

          พวกเขาต้องออกตระเวนแสดงคอนเสิร์ต ไม่ค่อยได้เจอกับครอบครัว นี่เป็นเรื่องยากสำหรับทุกคนโดยเฉพาะกับจอห์น ในเวลานั้น จอห์นมีภรรยาและลูกแล้ว แต่เขาแทบไม่มีโอกาสเจอภรรยาและลูกเลย เดอะบีทเทิลส์เริ่มคิด

          ถ้าหากว่าพวกเขาจะไม่เล่นคอนเสิร์ตอีกแล้วล่ะ? ถ้าหากว่าพวกเขาจะใช้เวลาในการผลิตผลงานดนตรีในสตูดิโอให้มากขึ้นล่ะ? ไบรอันไม่ชอบไอเดียนี้เท่าไรนัก เขาอยากให้เดอะบีทเทิลส์ออกทัวร์เยอะๆ จะได้ทำเงินได้เยอะๆ แต่เดอะบีทเทิลส์นั้นเหนื่อยแล้ว พวกเขาเบื่อการเดินทาง เบื่อที่ต้องมาวิ่งหนีแฟนๆ ที่ไล่ตามพวกเขา เวลาส่วนตัวก็แทบจะไม่มี

          อาจจะฟังดูน่าสนุก แต่สำหรับสมาชิกทั้งสี่ นี่ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย เวลานี้ แม้แต่การเล่นคอนเสิร์ตก็ยาก แฟนๆ จะส่งเสียงกรี๊ด คลั่งไคล้พวกเขา จนพวกเขาไม่ได้ยินกันเอง เวลาจะขึ้นเพลงก็ต้องเดา กะจังหวะเอง เนื่องจากเสียงของแฟนๆ กลบเสียงดนตรีหมด จอห์นกับพอลก็มีเหตุผลที่ทำให้รู้สึกเบื่อ

          ทั้งคู่ได้เติบโตเป็นนักแต่งเพลงฝีมือดี และมีไอเดียใหม่ๆ ที่อยากลองมากมาย แต่พวกแฟนๆ ที่ไปดูคอนเสิร์ตต่างแค่อยากฟังเพลงเก่าๆ ของพวกเขา เพลงที่ร้องง่ายๆ ไม่ลึกซึ้ง สมาชิกทั้งสี่ตัดสินใจจะขัดคำสั่งของไบรอัน พวกเขาใช้เวลาในห้องอัดมากขึ้น และเริ่มผลิตงานดนตรีใหม่ๆ

         ความเปลี่ยนแปลงแรกมาในเพลง “Yesterday” เพลงนี้มีเนื้อหาเศร้า เกี่ยวกับรักที่หลุดลอยไป และมีดนตรีพื้นหลังเป็นเครื่องดนตรีคลาสสิค Yesterday กลายเป็นเพลงที่ดังที่สุดของวงในปีค.ศ.1965 (พ.ศ.2508) และจนถึงทุกวันนี้ เพลงนี้ถูกนำไปคัฟเวอร์ใหม่โดยศิลปินกว่า 3,000 คน ซึ่งมากพอที่จะลงกินเนสส์บุ๊คได้

         ค.ศ.1965 (พ.ศ.2508) และค.ศ.1966 (พ.ศ.2509) เดอะบีทเทิลส์ได้อัดเสียงสำหรับอัลบั้ม “Rubbersoul” และ “Revolver” อัลบั้มทั้งสองนี้ต่างจากอัลบั้มแรกๆ ต้องฟังอย่างตั้งใจ คำก็แปลกใหม่ เสียงดนตรีก็ไม่ใช่จังหวะที่ฟังง่ายเหมือนเดิม

         ถึงแม้จะประสบความสำเร็จ แต่ไบรอันก็ยังต้องการให้ทั้งสี่กลับไปออกทัวร์คอนเสิร์ต ซึ่งเดอะบีทเทิลส์ก็ยอมทำตาม แต่ก็ไม่ได้ผล พวกเขาเบื่อและไม่มีความสุข ในที่สุด เดอะบีทเทิลส์ก็ตัดสินใจจะจัดคอนเสิร์ตสุดท้าย นั่นคือคอนเสิร์ตในวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ.1966 (พ.ศ.2509) ที่ซานฟรานซิสโก สหรัฐอเมริกา

         ไบรอันนั้นไม่พอใจและวิตกกังวล เขากังวลว่าวงดนตรีที่ไม่ได้ออกคอนเสิร์ตจะไม่สามารถรักษาความโด่งดังไว้ได้ นอกจากนั้น แฟนๆ ต่างก็สับสน เกิดข่าวลือว่าวงแตก ลูอิส แม่ของจอร์จ ต้องออกมาตอบจดหมายของแฟนๆ ที่ส่งมาถามถึงความเป็นไปของเดอะบีทเทิลส์ โดยเธอได้ตอบว่าสมาชิกทั้งสี่ไม่ได้วงแตก พวกเขาแค่ไปทำอัลบั้มใหม่

         เมื่อได้กลับบ้าน สมาชิกทั้งสี่ต่างมีอิสระมากขึ้น พวกเขาแต่งงานและใช้เวลากับครอบครัว มีเวลาส่วนตัว นอกจากนั้น พวกเขายังได้โอกาสทดลองไอเดียใหม่ๆ สำหรับอัลบั้ม และเริ่มออกเพลงเสียดสีสังคม ต้านสงคราม ซึ่งเป็นประเด็นที่กำลังดังในเวลานั้น เพลงอย่าง “All You Need Is Love” หรือ “Revolution” ล้วนเป็นเพลงที่ต้านสงครามและมีความหมายลึกซึ้ง

         ค.ศ.1967 (พ.ศ.2510) เดอะบีทเทิลส์ออกอัลบั้มที่หลายคนคิดว่าเป็นอัลบั้มที่ยอดเยี่ยมที่สุดของพวกเขา นั่นคือ “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” เดอะบีทเทิลส์ใช้เวลาในการอัดเสียงอัลบั้มนี้ถึงสี่เดือนเต็ม และมีเพลงสนุกๆ แตกต่างกันออกไปในแต่ละเพลง ซึ่งบางเพลงก็ยากที่จะตีความ

         เมื่อออกจำหน่าย อัลบั้มชุดนี้ก็ขึ้นสู่อันดับหนึ่งทั้งในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ และมียอดขายสูงถึงแปดล้านแผ่น ในช่วงแรก เดอะบีทเทิลส์สนุกกับการเป็นวงดนตรีที่โด่งดัง มีชื่อเสียง ความโด่งดังนี้พลิกชีวิตพวกเขา จากเด็กวัยรุ่นจนๆ กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ระดับโลก มีแฟนๆ ชื่นชม และเงินทองก็ไหลมาเทมาอย่างไม่หยุด

         จอห์นนั้นซื้อรถโรลส์รอยซ์ ส่วนพอลก็ซื้อแอสตันมาร์ติน จอร์จก็ซื้อบ้านหลังใหม่ ริงโก้เคยกล่าวว่า “เมื่อเงินหลั่งไหลเข้ามา ผมก็ออกไปซื้อสูทสิบตัว เสื้ออีกนับไม่ถ้วน รถอีกสามคัน ผมใช้เงินราวกับมันคือสิ่งที่เพิ่งจะถูกประดิษฐ์ขึ้น” ยิ่งเวลาผ่านไป สมาชิกทั้งสี่ก็เริ่มจะรู้สึกถึงความขมขื่นของความสำเร็จ พวกเขาถูกคาดหวังว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ใช้เวลาด้วยกันตลอด ใช่ พวกเขาเป็นเพื่อนกัน แต่พวกเขาก็เริ่มจะมีอายุมากขึ้น เริ่มมีครอบครัว และไม่อยากจะอยู่กับเพื่อนๆ ในวงตลอดเวลาเหมือนเมื่อก่อน

         พวกเขาทั้งสี่จึงค่อยๆ ห่างกันทีละนิดๆ เริ่มมีชีวิตส่วนตัว ไม่เพียงแค่ชีวิตส่วนตัวเท่านั้น ในเวลานั้น สไตล์การแต่งตัวของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน ยุคนั้นเป็นยุคฮิปปี้ พวกเขาเริ่มจะไว้ผมยาว แต่งเสื้อผ้าหลากสี

         แต่ตรงกันข้าม “Let It Be” กลับแสดงให้แฟนๆ เห็นว่าพวกเขานั้นเหนื่อยล้าและเบื่อหน่ายแค่ไหน พอลอยากกลับไปออกทัวร์คอนเสิร์ตอีกครั้ง แต่สมาชิกที่เหลือไม่ต้องการ จอร์จต้องการให้ในอัลบั้ม มีเพลงที่ตนเป็นคนแต่งมากกว่านี้ คนอื่นๆ บอกไม่เอา ส่วนจอห์นก็อยากให้ “โยโกะ โอโนะ (Yoko Ono)” ภรรยาใหม่ของเขา มาอยู่ด้วยในเวลาที่อัดเสียง ในขณะที่คนอื่นๆ ไม่ต้องการให้โยโกะมาในห้องอัด

         โยโกะเป็นศิลปิน และเป็นศิลปินที่น่าจะเรียกได้ว่าติสท์แตกคนหนึ่ง งานศิลปะของเธอนั้นเรียกว่าแหวกแนว หลุดโลก ถ้าให้ยกตัวอย่าง เธอเคยทำหนังที่ทั้งเรื่อง คือแมลงวันกำลังไต่ไปตามร่างเปลือยเปล่าของนักแสดง โยโกะนั้นมีความเชื่อมั่นในตนเอง และเธอคิดว่าสมาชิกคนอื่นๆ ควรจะต้องฟังจอห์นมากกว่านี้

         ในระหว่างที่อัดเสียงสำหรับอัลบั้ม “Let It Be” โยโกะจะนั่งอยู่ข้างๆ จอห์น และมักจะกระซิบความเห็นของเธอให้จอห์นฟัง โยโกะรักจอห์น และอยู่เคียงข้างเขาเสมอ ในขณะที่สมาชิกที่เหลือคิดว่าคนนอก แม้แต่ภรรยา ก็ไม่ควรเข้ามาวุ่นวายในสตูดิโอ ที่ผ่านมา เวลาทำงานก็มีแค่พวกเขาสี่คน Let It Be กลายเป็นงานที่ยุ่งยาก วุ่นวาย

         เมื่อเสร็จงานนี้ สมาชิกแต่ละคนแทบไม่พูดคุยกันเลย อัลบั้มก็ไม่เสร็จสมบูรณ์ และเมื่อภาพยนตร์ออกฉาย ก็แทบไม่มีใครไปดู แม้แต่เดอะบีทเทิลส์เองก็ยังไม่ไปในรอบปฐมทัศน์ พอลนั้นรู้สึกแย่ เขาไม่อยากให้วงเป็นอย่างนี้ ถึงแม้ว่าพวกเขาเริ่มจะห่างเหินกัน แต่พวกเขาก็ยังเป็นเพื่อน ยังรัก ยังห่วงใยกันและกัน

         พอลได้โน้มน้าวสมาชิกที่เหลือให้ทำอัลบั้มด้วยกันอีกชุด คราวนี้ จะไม่มีการทะเลาะกันอีกต่อไป ทุกอย่างจะเป็นเหมือนวันเก่า อัลบั้มชุดนี้คือ “Abbey Road” ในอัลบั้มนี้ แม้แต่ริงโก้ ซึ่งไม่ได้ถนัดร้องเพลงมากนัก ก็ได้มีโอกาสร้องเพลงด้วย

         เมื่ออัลบั้มนี้ออกวางจำหน่ายในเดือนกันยายน ค.ศ.1969 (พ.ศ.2512) ก็พุ่งขึ้นสู่อันดับหนึ่งแทบจะทันที แต่หลังจากนั้น ข่าวที่ช็อกแฟนๆ ทั่วโลกก็ออกมา เดอะบีทเทิลส์จบลงแล้ว เดอะบีทเทิลส์แยกวงไปในปีค.ศ.1970 (พ.ศ.2513)

         นอกจากนั้น พอลยังสอนลินดาให้เล่นคีย์บอร์ด เพื่อที่ลินดาจะได้เล่นคีย์บอร์ดให้กับวงของเขา ทั้งคู่จะได้ไม่ต้องห่างกัน จอร์จและริงโก้ก็ออกงานเดี่ยวของตัวเองเช่นกัน ที่ผ่านมา จอห์นและพอลเป็นนักแต่งเพลงหลักและเป็นนักร้องนำของวง จอร์จและริงโก้ไม่ได้มีโอกาสร้องเพลงมากนัก

         ค.ศ.1971 (พ.ศ.2514) “My Sweet Lord” เพลงเดี่ยวของจอร์จ ขึ้นสู่อันดับหนึ่ง และทำให้จอร์จเป็นเดอะบีทเทิลส์คนแรกที่มีเพลงขึ้นสู่อันดับหนึ่ง ภายหลังจากแยกวง ริงโก้นั้นไม่ได้ประสบความสำเร็จด้านดนตรีมากเท่ากับจอร์จ แต่เขาเป็นสมาชิกเดอะบีทเทิลส์คนเดียวที่มุ่งสู่วงการภาพยนตร์

         เขามีผลงานการแสดงออกมามากมาย และภายหลัง ก็ได้ก่อตั้งวงดนตรีของตนเอง ตระเวนแสดงคอนเสิร์ต คนที่ดูจะมีความสุขที่สุดที่เดอะบีทเทิลส์แยกวง นั่นก็คือจอห์น ในเมื่อไม่มีเดอะบีทเทิลส์อีกแล้ว จอห์นก็มีอิสระ สามารถแสดงความเห็นทางการเมืองและเรื่องต่างๆ ได้

         จอห์นได้ออกเพลงต้านสงครามออกมามากมาย และออกมาประท้วง เรียกร้องสันติภาพหลายครั้ง รัฐบาลอเมริกันไม่ค่อยชอบจอห์นนัก เนื่องจากเขามักจะประท้วงและแสดงความเห็นทางการเมืองอย่างไม่ไว้หน้าใครอยู่บ่อยครั้ง ทำให้คนในรัฐบาลหลายคนอยากให้จอห์นถูกไล่ออกจากสหรัฐอเมริกา เอฟบีไอก็จับตามองจอห์นอย่างใกล้ชิด

         แต่จอห์นก็ไม่ยอมกลับอังกฤษ เขาและโยโกะได้ย้ายมาอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาอย่างถาวรในปีค.ศ.1971 (พ.ศ.2514) และซื้ออพาร์ทเม้นท์ในนิวยอร์ก ในเวลานี้ จอห์น พอล จอร์จ และริงโก้ ต่างคนต่างแยกกันทำงาน มีชีวิตของตัวเอง

         คำถามสำคัญคือ “เดอะบีทเทิลส์จะกลับมารวมตัวกันอีกทีเมื่อไร?” คำตอบของจอห์นคือ “ไม่มีวัน” หลังจากวงแตก สมาชิกแต่ละคนได้ไปช่วยในอัลบั้มของอีกคนบ้าง

         แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความบาดหมางก็ค่อยๆ จางหาย ค.ศ.1972 (พ.ศ.2515) สองปีหลังจากวงแตก จอห์นและพอลได้เริ่มกลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง คืนหนึ่งในปีค.ศ.1975 (พ.ศ.2518) พอลได้เดินทางมานิวยอร์ก และได้แวะไปเยี่ยมจอห์น

         ผู้ชมในห้องส่งหัวเราะ รู้ดีว่าที่โปรดิวเซอร์พูดเป็นเพียงเรื่องตลก เนื่องจากเดอะบีทเทิลส์เคยได้รับข้อเสนอเป็นจำนวนเงินหลักล้านดอลลาร์ ขอให้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง จอห์นและพอลเห็นตรงกันว่าคงจะตลกดี หากเขาทั้งคู่โผล่ไปเซอร์ไพรส์ทุกคนถึงห้องส่ง แต่สุดท้าย ทั้งคู่ก็ไม่ได้ไปเนื่องจากเหนื่อยล้า

         ในช่วงกลางยุค 70 (พ.ศ.2513-2522) จอห์นยังคงเป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆ ของโลก และโด่งดังที่สุดในบรรดาสมาชิกเดอะบีทเทิลส์ แต่ถามว่าเขามีความสุขหรือไม่? ก็ไม่

         ขายังหนุ่ม อายุเพียงแค่ 30 กลางๆ เท่านั้น และที่ผ่านมา เขาก็ถูกจับตามองจากสื่อมวลชนและแฟนๆ มาโดยตลอด ความสัมพันธ์ของเขากับโยโกะก็เริ่มจะไม่ค่อยดี ซึ่งจอห์นก็เกรงว่าจะจบลงด้วยการหย่าร้าง เช่นเดียวกับภรรยาคนแรกของเขา

         ต่อมา โยโกะขอให้จอห์นย้ายออกไป ซึ่งจอห์นก็ยอม และเมื่อแยกจากโยโกะ เขาก็เริ่มจะทำตัวเละเทะ เอาแต่ปาร์ตี้ งานดนตรีของเขาก็เริ่มจะตกลง ภายหลัง จอห์นและโยโกะก็ได้คืนดี และกลับมาอยู่ด้วยกัน

         จากนั้น โยโกะได้ตั้งท้อง และให้กำเนิดลูกชายในวันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ.1975 (พ.ศ.2518) จอห์นตั้งชื่อลูกว่า “ฌอน (Sean Lennon)”

         คราวนี้ จอห์นต้องการจะทำหน้าที่พ่อจริงๆ เขาจะดูแลฌอน ทุ่มเวลาทั้งหมดกับการเลี้ยงลูก นั่นหมายถึงการวางมือจากงานดนตรี โดยในช่วงเวลาที่ฌอนเป็นทารก จอห์นไม่ได้ออกอัลบั้มหรือแสดงคอนเสิร์ตเลย เขาทุ่มเวลาทั้งหมดไปกับการเลี้ยงดูลูก

         เป็นเวลากว่าห้าปีที่จอห์นแทบจะไม่ไปไหนไกลจากที่พัก หากแต่ดนตรียังคงเป็นสิ่งที่เขาถวิลหา เมื่อนั่งเฉยๆ เพลงใหม่ๆ จะผุดขึ้นมาในความคิดของจอห์น ซึ่งเขาก็จะเล่นเปียโน และอัดใส่เทปไว้ เพื่อไม่ให้ไอเดียนี้หายไป

         เพื่อนศิลปินคนอื่นๆ ต่างชักชวนให้จอห์นกลับมาเล่นคอนเสิร์ตอีกครั้ง ซึ่งจอห์นก็ปฏิเสธเรื่อยมา แต่อยู่ๆ จอห์นก็เปลี่ยนใจ และกลับมาผลิตงานดนตรีอีก สาเหตุที่จอห์นกลับมาอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะเขาต้องการเงิน เขารวยอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะโด่งดัง จอห์นนั้นโด่งดังและมีแต่คนสนใจอยู่แล้ว แต่สาเหตุที่เขากลับมา ก็เนื่องจากความรักในงานดนตรี

         เมื่อฌอนอายุได้ห้าขวบและเริ่มจะเข้าโรงเรียน จอห์นจึงกลับมาอีกครั้ง จอห์นได้เริ่มอัดเสียงและขอให้โยโกะมาช่วยร้องด้วย โดยจอห์นตั้งชื่ออัลบั้มนี้ว่า “Double Fantasy”

         จอห์นถูกยิงถึงสี่นัด และล้มลงกับพื้น เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล หากแต่ไม่ทันเวลา จอห์น เลนนอนเสียชีวิตขณะมีอายุได้ 40 ปี ทั้งโลกที่รู้ข่าวต่างช็อก สมาชิกเดอะบีทเทิลส์ที่เหลืออีกสามคน ต่างก็เศร้าใจในการจากไปของจอห์น

         ริงโก้ได้บินมานิวยอร์กเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนโยโกะ ส่วนพอลและจอร์จต่างก็มีเพลงที่อุทิศให้จอห์น หกวันหลังการเสียชีวิตของจอห์น ผู้คนนับพันได้เดินทางมายังเซ็นทรัลปาร์ค

         เกิดความเงียบเป็นเวลานานกว่า 10 นาที จากนั้น จึงมีการเล่นเพลง “Imagine” ของจอห์น ซึ่งสะท้อนถึงความฝันของจอห์น ที่อยากให้โลกมีแต่สันติสุข จอห์นนั้นเป็นที่จดจำ ไม่ใช่เพียงแค่ในฐานะของสมาชิกเดอะบีทเทิลส์ หากแต่เป็นในฐานะของบุคคลที่อยากให้โลกเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น

         ค.ศ.2010 (พ.ศ.2553) 30 ปีหลังการจากไปของจอห์น ผู้คนนับพันก็ยังรวมตัวกันเพื่อรำลึกถึงจอห์น 15 ปีหลังการจากไปของจอห์น สมาชิกของเดอะบีทเทิลส์ที่เหลือ ได้มารวมตัวกันอีกครั้ง โดยโยโกะได้อนุญาตให้ทั้งสาม อัดเสียงคู่ไปกับเสียงของจอห์นในเทปเดโม

         เพลงแรกที่ทั้งสามกลับมารวมตัวกัน “Free as a Bird” พุ่งขึ้นสู่อันดับหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้น พอล จอร์จ และริงโก้ ต่างก็ดำเนินชีวิตตามแนวทางของตน จอร์จเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในปีค.ศ.2001 (พ.ศ.2544) ซึ่งภายหลัง สมาชิกอีกสองคนที่เหลือก็ได้ร่วมในคอนเสิร์ตเพื่อรำลึกถึงจอร์จ

         ในทุกวันนี้ เดอะบีทเทิลส์เหลือสมาชิกเพียงแค่สองคน หากแต่ความยิ่งใหญ่ของวงดนตรีวงนี้ยังคงอยู่ พอลเคยกล่าวว่า เดอะบีทเทิลส์คือ “วงดนตรีเล็กๆ ที่ดีวงหนึ่งเท่านั้น” แต่ดูเหมือนหลายคนจะไม่ได้คิดอย่างนั้น หลายคนคิดว่าวงนี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ใครจะเทียบได้

         คำถามอีกข้อที่หลายคนมักตั้งข้อสงสัยก็คือ “พอลยังคงโกรธและเคืองใจในตัวจอห์นอยู่หรือไม่?” ทุกคนทราบกันดีว่าภายหลังจากวงแตก จอห์นและพอลก็มีปัญหา ไม่คุยกัน กระทบกระทั่งกันอยู่เสมอ

         แต่คำตอบนี้ก็ได้รับการพิสูจน์ในปีค.ศ.1994 (พ.ศ.2537) เมื่อจอห์นได้รับการบรรจุชื่อไว้ในหอเกียรติยศวงการร็อคแอนด์โรลล์ พอลได้เปิดจดหมาย กล่าวยินดีและระลึกถึงจอห์น

         พอลจบท้ายจดหมายด้วยประโยคที่น่าจะตอบคำถามหลายๆ คนได้ดีว่าเขารู้สึกยังไงกับจอห์น “จดหมายฉบับนี้ถูกเขียนขึ้นด้วยความรัก จากพอล เพื่อนของนาย”

• https://beatles.fandom.com/.../Rolling_Stone%27s_Beatles...
• http://www.aceswebworld.com/beatles_bio.html
• http://m.beatlesnumber9.com/?url=http%3A%2F%2Fbeatlesnumber9.com%2Fbeatbio.html&utm_referrer=#2825
• http://www.allfamousartists.com/the-beatles-biography.php
• https://schoolworkhelper.net/the-beatles-biography.../amp/
• https://www.allmusic.com/.../the-beatles.../biography
• https://www.britannica.com/topic/the-Beatles
• https://www.notablebiographies.com/Ba-Be/Beatles.html
• https://www.biography.com/news/how-the-beatles-formed
• https://www.myenglishpages.com/.../reading-the-beatles.php

• https://www.blockdit.com/posts/5faffc6d0af7fd0cc2ad43d5