#หนังสือที่รัก #เรื่องราวระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก #เรื่องสั้น #ความรัก#ดอกรัก #ตินกานต์ #เรื่องสั้นของมวลดอกไม้
นอกจากจะอ่านนวนิยายรักที่เป็นความชอบส่วนตัวแล้ว เรื่องสั้นความรักในรูปแบบต่างๆ ก็เป็นหนังสืออีกประเภทที่ชอบ
วันนี้อยากหยิบรวมเรื่องสั้นเล่มนี้ขึ้นมาเขียนถึง ชื่อหนังสือสั้นๆ ว่า "ดอก รัก" มาพร้อมภาพช่อดอกไม้บนปกหน้า คำโปรยสั้นๆว่า เรื่องสั้นของมวลดอกไม้ ผู้เคยรัก เคยร้าย เคยใคร่ เคยงมงาย เคยแค้น เคยฆ่า เคยบูชา เคยรัก เรียกว่ารวมเรื่องสั้นที่เป็นเรื่องราวความรักที่ผ่านความเจ็บปวด ผู้เขียนคือ ตินกานต์ (รุจิรา เชาว์ดี) และสิ่งที่เธอเขียนก็ดีงามจนหนังสือเล่มนี้ได้รับรางวัลชนะเลิศ ประเภทรวมเรื่องสั้น เซเว่นบุ๊คอวอร์ด เมื่อปี 2562
ถ้าถามว่าชอบอะไรในหนังสือเล่มนี้ สิ่งแรกคือชอบสำนวนภาษาของเธอ ชอบการนำชื่อดอกไม้มาเป็นคีย์เวิร์ดในเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง ภาษาของเธองดงามอ่านแล้วตัวเราลื่นไหลไปตามอารมณ์ที่หนังสือพาไป ตั้งแต่นั้นก็ติดตามงานเธอทั้งเรื่องหนังสือและงานถ่ายภาพอาหารที่เธอใช้มุมมองศิลปะในการถ่ายทอดออกมา และโพสต์ลงในไอจี เรียกง่ายๆว่าชอบสไตล์ของเธอ
สำหรับในหนังสือรวมเรื่องสั้นเล่มนี้ อ่านแล้วก็ชอบมาก จึงอยากเขียนถึงบางท่อนบางตอนที่ประทับใจ บันทึกไว้เป็น #ความประทับใจจากหนังสือที่รัก โดยเลือกมาจากเรื่องสั้นเรื่องแรกในหนังสือที่ใช้ดอกไม้แทนชื่อเรื่องว่า "แววมยุรา" เป็นเรื่องราวที่เล่าถึงหญิงสาวที่ในอดีตเคยทำร้ายและมีรักซ้อน ทิ้งชายหนุ่มไปมีรักใหม่ ความสัมพันธ์ใหม่ดำเนินต่อมาจนถึงขั้นจะแต่งงาน แต่สุดท้ายก็พบว่ารักใหม่ทำร้ายเธอเหมือนที่เธอเคยกระทำในอดีต
หญิงสาวหลบหนีความทุกข์และผู้คนมายังต่างจังหวัด บนแพที่พักที่ร้างผู้คน มีเพียงเธอคนเดียว คืนนั้นปรากฏว่ามีแขกเข้ามาพักกลางดึกเพิ่มอีกคน คนคนนั้นคือชายหนุ่มรักเก่าที่เธอเคยทอดทิ้งไป
ตอนที่ประทับใจความจริงมีอยู่เต็มไปหมด แต่อยากบันทึกช่วงสั้นๆ ตอนนี้ไว้ในเพจ
"การถูกนอกใจมันรู้สึกอย่างนี้นี่เอง"
น้ำตาของคนเจ็บไหลออกมาแล้ว เบ้าตาฉ่ำชื้น เงาของกอเตยหายไปในสายน้ำพร่าเลือน
"เธอเจ็บมากมั้ยตอนนั้น" แววถามคนรักเก่า รู้สึกว่าตัวเขยิบเข้าใกล้เขากว่าตอนประโยคแรกเริ่ม
"เจ็บสิ ทำงานไม่ได้ กินแต่เหล้า น้ำหนักลดฮวบ แต่ก็ทำให้หุ่นดีเลยล่ะ" เขาตอบออกมาตามตรง กลั้วหัวเราะในลำคออย่างกับเล่าเรื่องตลก แต่มันไม่เคยตลก เธอรู้ทุกอย่างจากเพื่อนของเขา เขาทำร้ายตนซ้ำๆ หากถึงตายได้ก็ยอมตาย แล้ววันหนึ่งเขาก็หายไปจากเธอจนเหมือนไม่เคยมีกันอยู่ในชีวิตมาก่อน แววเหลือบมองรอยแผลที่ข้อมือซ้ายของเขาอย่างไม่อาจห้ามสายตา แผลเป็นปูดนูน ลากรอยยาว แห้งหยาบ เธอรู้ถึงที่มาของความเจ็บปวดนี้ที่ยังทิ้งร่องรอยไว้เตือนใจ
แววไม่ได้รักเขาแล้ว ตั้งแต่วันที่เธอปันพื้นที่ใจให้ใครอีกคน อาจมีบางแวบที่คิดถึง แต่ไม่เคยนึกโหยหา ทว่าเสียงหัวเราะของเขาในคืนนี้ช่างน่าฟัง อุ่นใจ เคยคุ้น วิธีการมองของเขาที่ส่งมาปลอบโยนกัน เหมือนเขาวางฝ่ามืออุ่นแนบใบหน้า
"เดี๋ยววันหนึ่งแววก็จะหายดี" แล้วเขาก็เอื้อมมือมาแนบที่แก้มของเธอเข้าจริงๆ
เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นความรักที่ชอบมากที่สุดในตอนนี้ ขอปิดท้ายโพสต์ด้วยโปรยปกหลังหนังสือ
มีหรือเรื่องบังเอิญในจักรวาลอันไพศาล เราไม่สามารถมองเห็นสายใยทอดยาวที่เชื่อมกาลเวลาถึงกัน แม้อาจเคยพากันผ่านความเวิ้งว้างกลางทะเลทราย ป่าดงดิบ สายน้ำเชี่ยวกราก สงครามกลางเมือง อาณาจักรรุ่งเรือง กระทั่งวันที่มนุษย์สามารถเดินทางข้ามฟ้าถึงกัน สายใยที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าก็ไม่ขาดสะบั้น ยังนำพาจูบเดิม กอดเก่า เวียนมาสู่ชีวิตกันและกัน
บันทึกไว้เมื่อ
18 กุมภาพันธ์ 2565
18 กุมภาพันธ์ 2565
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
