ปุลากง นวนิยายรักโรแมนติก จากผลงานของโสภาค สุวรรณ

          #ปุลากง #โสภาคสุวรรณ#นวนิยายที่รัก #หนังสือสะสม#หนังสือที่รัก#เรื่องราวระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก

          นวนิยายเรื่องปุลากงของ โสภาค สุวรรณ เป็นนวนิยายที่อ่านมานานมากตั้งแต่สมัยเรียน เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านนวนิยายรักที่มีฉากหลังในจังหวัดภาคใต้ที่มีปัญหาเรื่องความมั่นคงและผู้ก่อการร้าย ชื่อเรื่องคือชื่อตำบลหนึ่งในจังหวัดปัตตานี

          นวนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตั้งแต่ปี 2517 เคยได้รางวัลชมเชยประเภทนวนิยายมาแล้ว จากการประกวดหนังสือในงานครบรอบ 100 ปีของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ

          และในปีการศึกษา 2520 กระทรวงศึกษาธิการได้คัดเลือกให้เป็นนวนิยายเรื่องหนึ่งในจำนวนหนังสืออ่านนอกเวลาวิชาภาษาไทย สำหรับชั้นมัธยมตอนปลาย

          ความประทับใจจากตัวละครพระเอกอย่าง “คุณเข้ม” นายตำรวจมือปราบ กับ “หนูตุ่น” นางเอกสาวนักพัฒนากร ความที่นางเอกจบธรรมศาสตร์ (ความเข้าใจจากนวนิยายคือจบจากคณะสังคมสงเคราะห์) ส่วนตัวเองก็คิดว่าได้รับอิทธิพลอยู่บ้างในสมัยนั้น ในการสอบเข้าและเรียนจบจากธรรมศาสตร์เช่นกัน

          เรื่องราวชีวิตความรักที่เริ่มต้นจากความเป็นเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงในวัยเด็ก จนมาพบกันอีกครั้งเมื่อต่างฝ่ายต่างมาทำงานในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ เป็นนวนิยายรักโรแมนติกในดวงใจอีกหนึ่งเรื่องค่ะ

          ความมืดรอบตัวเป็นเครื่องกำบังความรู้สึกต่างๆได้ดี ศุภราเห็นใบหน้าของเขารางๆ ในความมืดนั้นแล้วก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เมื่อรู้สึกตัวว่า กำลังถูกโอบเข้าไปจนชิดแผ่นอกกว้างอย่างแผ่วเบา ทะนุถนอม การกระทำนั้นอ่อนโยน สุภาพจนหล่อนแทบจะไม่รู้ตัว เสียงกระซิบข้างหู พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆ ที่ปะทะข้างแก้ม

          “ฉันจะไปตั้งเดือนหนึ่ง…กลัวว่าจะกลับมาจะไม่ได้พบเธออีก เพราะได้โง่เง่าปล่อยให้เวลาอันมีค่าผ่านไปนานแล้ว…เมื่อครั้งที่จะไปราชการลับก็เข้ามาลาเธอครั้งหนึ่ง พอเขาบอกว่าเธอยังไม่กลับจากภูเก็ต หัวใจเหมือนถูกเขาเฉือนทิ้ง ไปทำงานต่อสู้กับความตาย กลับมาได้อย่างไรไม่รู้ คิดว่าเทวดายังไม่พอใจจะให้ตายมากกว่า

          รู้ไหม…ว่าฉันนึกหาคำพูดเพราะๆ ตั้งหลายคำ แต่ก็นึกไม่ออกว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี บังเอิญวิมลเข้ามาแทรกแต่ฉันก็ไม่เคยลืมเธอเลย พอจะมีโอกาส ก็ถูกงานเร่งรัดเข้ามาอีก ครั้งนี้ทนไม่ไหวจริงๆ ถ้าไม่พูดกันให้เข้าใจ คงอกแตกตายแน่ๆ…

          ฉันมาหาเธอครั้งนี้ อยากจะบอกเรื่องตำแหน่งใหม่ที่เขาตั้งให้ และอยากจะถามว่า เธอจะเต็มใจมาเผชิญชีวิตแบบนี้กับฉันไหมหนูตุ่น ชีวิตที่ต้องตรากตรำอยู่กับชนบท ถิ่นกันดาร และความเป็นความตายรอบข้าง

          ฉันไม่แน่ใจว่าเธอคิดอย่างไร เพราะผู้หญิงส่วนมาก เขาก็อยากได้สามีที่มีเวลาให้ความอบอุ่นทางใจ มีเงินมีทองพอจะให้ความสุข ไม่ต้องนั่งใจเต้นว่าสามีออกจากบ้านไปแล้ว จะกลับมาในสภาพใด…ฉันไม่ได้ขู่ให้กลัว แต่พูดความจริงให้ฟัง พูดกันเสียก่อนที่จะไปมีเรื่องขัดใจกันทีหลังว่า รู้อย่างนี้ฉันก็ไม่แต่งงานกับคนอย่างเธอ”

          เขาหยุดพูด โอบหล่อนเข้ามาอีก กล่าวต่อไปว่า “ฉันเป็นคนรักงาน บางครั้งก็มักจะลืมว่าผู้หญิงต้องการอะไรบ้าง ยิ่งถ้าแต่งงานกันแล้ว อาจจะมีบางครั้งที่ทำให้เธอเบื่อ เธอจะรังเกียจไหมที่จะต้องมาแต่งงานกับผู้ชายอย่างฉัน ที่ไม่มีสมบัติอะไรมากพอจะให้ความสุขแบบหรูหรา นอกจากเงินเดือนและการเริ่มต้นชีวิตที่มีแต่มือและสมองเท่านั้น”

          “คุณเข้มคิดเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ศุภราถามออกไปเหมือนคนใจลอย

          “บอกไม่ถูก เมื่อก่อนไม่นึกอยากจะมีครอบครัว เห็นลูกน้องที่ต้องตายไป เห็นสภาพลูกเมียที่ว้าเหว่ขาดที่พึ่งเพราะหัวหน้าครอบครัวหาชีวิตไม่ เห็นเด็กที่กำพร้าพ่อ เมียที่เป็นม่าย แล้วใจแห้งจริงๆ อยากจะทำงานไปเรื่อยๆ ไม่อยากจะฉุดใครลงมาลำบากแล้วเป็นม่ายต่อไป…แต่ก็เป็นเพียงความรู้สึก พอได้พบเธอ เมื่อวันชนวัว ก็รู้ตัวทันทีว่า บ้า..คิดบ้าไปเอง ฉันขาดเธอไม่ได้เสียแล้ว แต่จะให้พูดคำหวานๆ ฉันก็พูดไม่เป็น อีกอย่างก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะคิดอย่างไร ทั้งวีรุทธ์ก็ยังอยู่ทั้งคน”

          “แล้วเชื่อใจใครคะว่าฉัน…คิดเหมือนคุณเข้ม”

          เขาหัวเราะเบาๆในความมืด หันมาหาหล่อน โอบวงแขนไปรอบเอว รั้งร่างแบบบางเข้ามาจนชิดอกกว้าง หล่อนมีความรู้สึกเหมือนกับวันนั้น เมื่อยี่สิบปีก่อน เมื่อบิดาอันเป็นที่รัก โอบอุ้มหล่อนไว้แนบอก กดศีรษะเข้ากับบ่าของท่าน อบอุ่นและแทบจะลืมว่าโลกทั้งโลกกำลังทำอะไรอยู่…เวลานี้ ขณะนี้เขาก็ทำอย่างเดียวกับท่าน ร่างกายของเขาสูงใหญ่เหมือนท่าน…พ่อที่รักของหล่อน…แต่ความรู้สึกของชายและหญิงต่างหากที่ผิดแผกไป หล่อนรู้สึกตัวเองว่าเบาหวิวเหมือนปุยนุ่นที่ลอยละล่องอยู่ในอากาศ เขาแนบใบหน้าที่สากเล็กน้อยด้วยเคราบางๆ เข้ากับแก้มนวลละเอียดของหล่อน พึมพำว่า

          “ไม่มีใครบอก…เห็นด้วยตาตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเองว่าก็เมื่อเรารักเขา มีพลังความรักเต็มเปี่ยมออกอย่างนี้ พลังนั้นก็คงมีอำนาจพอที่จะแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของคนที่เรารัก เวลานี้ฉันเห็นแก่ตัวที่สุดนะ เธอจะเป็นของใครไม่ได้หนูตุ่น…นอกจากฉันคนเดียว”

          สมัยวัยรุ่นชอบคุณเข้ม พระเอกเรื่องปุลากงนี้มาก เวลานึกถึงชายหนุ่มเข้มแข็งในเครื่องแบบทีไรนึกถึงบทพระเอกเรื่องนี้ทุกทีค่ะ

• ภาพประกอบคือนวนิยายเรื่อง ‘ปุลากง โดย โสภาค สุวรรณ
• ฉบับพิมพ์ปี 2537 โดยสำนักพิมพ์บรรณกิจ
• และฉบับพิมพ์ในปี 2559 โดยสำนักพิมพ์บริษัท บิ๊กบุ๊ค เซนเตอร์ จำกัด