#ที่ใดมีความเศร้า #DeProfundis #ออสการ์ไวลด์ #คุยสั้นๆถึงหนังสือในตู้ #ความเศร้าที่มาพร้อมปรัชญาชีวิต
"ความรุ่งเรืองมั่งคั่ง ความรื่นเริง และความสำเร็จ อาจมีเนื้อแท้อันสามัญและหยาบกระด้าง แต่ความเศร้านั้นละเอียดอ่อนที่สุด"
ช่วงนี้อ่านหนังสือทลายกองดองได้เยอะ จะพยายามจดบันทึกไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แต่เกณฑ์การคัดหนังสือมาพิมพ์บันทึกการอ่านลงเพจ ล้วนมาจากความชอบส่วนตัวล้วนๆ
หนังสือที่วันนี้อยากเขียนถึงคือเรื่อง ที่ใดมีความเศร้า แปลจากต้นฉบับชื่อว่า De Profundis เขียนโดย ออสการ์ ไวลด์ แปลโดย รติมา ชัยปิยะพร หน้าปกตามภาพประกอบคือฉบับพิมพ์ครั้งแรกโดยฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์ เมื่อเดือนเมษายน ปี 2558
หนังสือเล่มนี้เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายที่ออสการ์ ไวลด์ เขียนในคุก ในช่วงท้ายๆของชีวิตระหว่างถูกจองจำเมื่อปี ค.ศ.1897 ความเรียงในรูปจดหมายนี้ โรเบิร์ต รอส บรรณาธิการส่วนตัวเป็นผู้เก็บรักษาต้นฉบับเรื่องนี้ไว้และนำออกมาตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ.1905 ห้าปีหลังจากไวลด์เสียชีวิต
ออสการ์ ไวลด์ เป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวไอริช ผู้โด่งดังในสังคมลอนดอนยุควิคตอเรียน ด้วยภาพลักษณ์หนุ่มสังคมทันสมัย บุคลิกโดดเด่น ตลอดจนสุดท้ายถูกคดีความอันเกิดจากความสัมพันธ์รักร่วมเพศอันฉาวโฉ่ที่นำมาซึ่งจุดจบอันน่าเศร้าในชีวิต
ความเรียงคล้ายจดหมายในหนังสือเล่มนี้ เป็นบันทึกว่าด้วยความรู้สึกที่มีต่อชีวิต สภาพจิตใจขณะที่อยู่ในเรือนจำ ท่าทีที่มองโลกและผู้คน จากตัวอย่างตอนหนึ่งในจดหมายที่ไวลด์เขียน
"ชีวิตในเรือนจำทำให้เรามองเห็นผู้คนและสิ่งต่างๆ อย่างที่มันเป็น คนที่อยู่ข้างนอกต่างหากที่หลงเชื่อในภาพลวงตาของชีวิตที่เคลื่อนไหวไม่หยุดนิ่ง พวกเขาเคลื่อนที่ไปรอบชีวิต และกลายเป็นส่วนหนึ่งในความลวงของมัน พวกเราที่ไม่ไหวติงต่างหากกลับมองเห็นและหยั่งรู้"
ระหว่างที่อ่านเรื่องราวในหนังสือที่มีชื่อเรื่องแสนเศร้า อารมณ์ตัวเองไม่ได้รู้สึกเศร้าตามชื่อเรื่อง แต่กลับรู้สึกว่างานเขียนชิ้นนี้เป็นงานเขียนเชิงปรัชญาที่มีภาษาสวยงามเหมือนอ่านบทกวี
ขอยกตัวอย่างตอนที่ชอบจากหนังสือเล่มนี้ไว้บางตอนที่ประทับใจ
"ความทุกข์ คือชั่วขณะหนึ่งเดียวอันยาวนาน เราไม่อาจแบ่งมันออกเป็นฤดูกาล เราทำได้เพียงบันทึกห้วงอารมณ์และจดจารการกลับมาของอารมณ์เหล่านั้น สำหรับพวกเราแล้ว เวลาไม่เดินไปข้างหน้า มันโคจรเป็นวัฏจักรที่หมุนวนอยู่รอบแกนกลางแห่งความเจ็บปวด ในความนิ่งงันดุจอัมพาตของชีวิต"
"สำหรับพวกเรา ฤดูกาลมีเพียงหนึ่งเดียว ฤดูกาลแห่งความเศร้า ราวกับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถูกฉวยไปจากเรา ภายนอกท้องฟ้าอาจเป็นสีฟ้าและทอง แต่แล้วที่คืบคลานผ่านกระจกหนาทึบของหน้าต่างติดลูกกรงบานเล็กลงมายังที่ที่เรานั่งอยู่นั้นเป็นสีเทาและมืดสลัว เวลาในห้องขังเป็นยามโพล้เพล้เสมอ เช่นเดียวกับที่ในใจเรานั้นมีแต่ยามสนธยา และในปริมณฑลแห่งความคิด เช่นเดียวกับในปริมณฑลแห่งเวลา ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวอีกต่อไป"
ส่วนตัวชอบภาษาอันสวยงามราวบทกวีที่ผู้เขียนถ่ายทอดและผู้แปลก็แปลออกมาสละสลวยสวยงาม บันทึกคล้ายจดหมายในหนังสือเล่มนี้ให้อารมณ์เหมือนอ่านภาพชีวิตและความรู้สึกของผู้ที่ถูกจองจำที่เต็มไปด้วยความเศร้า แต่สิ่งที่ผู้เขียนบรรยายออกมาผ่านภาษาที่สวยงามแฝงด้วยปรัชญาชีวิตในทุกบททุกตอน ทำให้เราดื่มด่ำและอาจต้องอ่านซ้ำไปซ้ำมาเพื่อทำความเข้าใจและตีความผสมไปกับการย้อนคิดถึงชีวิตตนเอง
สำหรับผลงานของออสการ์ ไวลด์ อีกเรื่องที่ตัวเองยังมีหนังสือเก็บไว้ในตู้หนังสือ ยังเป็นกองดองรออ่านอีกเรื่องคือ ผลงานเรื่อง ภาพวาด โดเรียน เกรย์ The Picture of Dorian Gray นวนิยายเรื่องแรกและเรื่องเดียวของออสการ์ ไวลด์ ที่เขียนขึ้นในปี ค.ศ.1890 ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารรายเดือน Lippincott และถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักในประเด็นที่สื่อถึงรักร่วมเพศที่ยังไม่เป็นที่ยอมรับในยุคนั้น นวนิยายเรื่องนี้ที่บ้านมีฉบับของฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์เช่นกัน ล่าสุดปัจจุบันมีฉบับพิมพ์ใหม่โดยสำนักพิมพ์ปลาคาร์ป เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจตั้งแต่ครั้งได้ชมเรื่องราวแบบภาพยนตร์ค่ะ
11 กันยายน 2566
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
