รีวิวนวนิยาย ดาวแข่งเดือน บทประพันธ์ของวลัย นวาระ

#ดาวแข่งเดือน #วลัยนวาระ #บันทึกการอ่านนวนิยายของฉัน

ช่วงนี้ตามเก็บกองดองนวนิยายรักทุกวัน อ่านจบเขียนบันทึกไว้ วันนี้ถึงคิวนวนิยายรักโรแมนติกยุคเก่า จากนามปากกา วลัย นวาระ ในนวนิยายเรื่อง "ดาวแข่งเดือน" นวนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นครั้งแรกเมื่อไหร่ไม่มีข้อมูล แต่น่าจะเกินสามสิบปีมาแล้วเพราะจำได้ว่าอ่านตั้งแต่ยังเด็ก ความจริงผลงานของ วลัย นวาระ ที่ชอบมากคือชุดเทพกานต์ ที่มีสี่เรื่องในชุดคือ หม่อมเจ้าสุริยกานต์ คุณชายธมกานต์ เพชรเทพกานต์ และพธูเทพกานต์ ไว้มีโอกาสจะเขียนเล่าเรื่องในชุดนี้บ้าง

ดาวแข่งเดือน ชื่อเรื่องก็บอกชัดเจนถึงตัวละครหลักหญิงสองตัวละคร คนหนึ่งคือดาว อีกคนคือเดือน หญิงสาวสวยสองคนที่เติบโตขึ้นมาด้วยกัน นางเอกของเรื่องคือ เดือนนวล รณัยวัต บุตรสาวคนเดียวของบิดาผู้เป็นนายแพทย์ในขณะที่มารดาเป็นสตรีที่เจ็บออดๆแอดๆ เพราะมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ

หญิงสาวตัวร้ายคู่แข่งของเดือนนวล คือ ดาว หรือ ผกายดาว บุตรสาวของญาติฝ่ายแม่ที่เข้ามาพึ่งพาอาศัยอยู่ในบ้านพร้อมมารดาคือผาณิตหลังสามีเสียชีวิต พ่อแม่ของเดือนนวลช่วยเหลือให้ความอุปการะให้ผาณิตมาเป็นแม่บ้านดูแลบ้านแทนแม่ที่เจ็บป่วยอยู่เสมอ

แต่สองแม่ลูกที่มีพื้นเพจิตใจไม่ดีคอยอิจฉาริษยาจึงค่อยๆคืบคลานเข้ามาทำทุกอย่างจนสุดท้ายแม่เดือนนวลเสียชีวิตแบบมีปริศนา ในขณะเดียวกันต่อมาพ่อก็แต่งงานกับน้าผาณิต แล้วบ้านที่เคยอยู่อย่างสงบสุขก็ร้อนเป็นไฟขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพ่อถูกน้าผาณิตชักนำจนติดเหล้า แล้วเดือนนวลก็ถูกโขกสับลับหลังพ่อเสมอ

ชีวิตเดือนนวลเปลี่ยนไปเมื่อสอบเข้าเรียนแพทย์ มีเพื่อนสนิทที่ร่วมเรียนแล้วต่อมากลายเป็นรักแรกคือ ปวินท์ ในขณะเดียวกันเดือนนวลก็ได้มาพบกับอาจารย์แพทย์คนสำคัญที่เข้ามาในชีวิตเธอ นั่นคืออาจารย์ท่านชาย พระเอกของเรื่อง ศาสตราจารย์ หม่อมเจ้าอมฤตภุช อัศริศ

การพบกันครั้งแรกและความเข้าใจผิดของเดือนนวลทำให้อาจารย์ท่านชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่ดุ เป็นที่กลัวหัวหดของบรรดานักศึกษาแพทย์ บอกเธอต่อมาในภายหลังว่าท่านแอบสนใจลูกศิษย์สาวตั้งแต่ครั้งนั้น ชีวิตและความรักของเดือนนวลจึงอยู่ในสายพระเนตรของอาจารย์ท่านชายนับตั้งแต่นั้นมา

นวนิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายยุคเก่าแนวพาฝัน ตัวละครส่วนใหญ่เป็นแพทย์ทั้งพระเอกนางเอก พระรองที่เป็นรักแรก ตลอดจนนายแพทย์อีกสองสามคนที่มาชอบเดือนนวล ในเรื่องราวก็แสดงให้เห็นถึงมนุษย์ที่แม้มีสถานะอาชีพที่ควรจะมีความรู้และเหตุผลได้สูงกว่าคนอื่น แต่สุดท้ายความเข้มแข็งและอ่อนแอของจิตใจที่แตกต่างกันก็พาชีวิตให้ลงเหวได้หากตัดสินใจผิดพลาด

เรื่องนี้ตัวละครที่มีเหตุผลและเข้มแข็งที่สุดก็คือพระเอกอาจารย์ท่านชายนั่นเอง อ่านแล้วก็รู้สึกว่าผู้เขียนจงใจสร้างตัวละครที่มีลักษณะความเป็นฮีโร่ผู้จัดการได้ทุกสิ่ง และส่งเขาเข้ามาในชีวิตอันยุ่งเหยิงของเดือนนวล เป็นดั่งหลักมั่นคงให้เธอได้พักพิงยามที่สูญเสียทุกอย่างที่เธอรักทั้งพ่อและคู่หมั้นให้กับสองแม่ลูก โดยเฉพาะผกายดาวที่ต่อมากลายเป็นนักแสดงสาวสวยมีชื่อเสียงในบทดาวยั่วแห่งวงการบันเทิงที่เข้ามาแย่งทุกอย่างที่เป็นที่รักของเดือนนวล

ตอนที่ชอบจากนวนิยาย

ตอนที่ชอบคือฉากที่อาจารย์ท่านชายที่ทรงทราบแล้วว่าผกายดาวแอบแย่งปวินท์ คู่หมั้นคู่รักของเดือนนวลไป ทุกคนในโรงพยาบาลทราบหมด มีแต่นางเอกที่ผู้เขียนเขียนให้เป็นคนโลกสวยจิตใจดีเกินไปนิด ที่ปิดหูปิดตาไม่รับรู้และยังเชื่อใจคู่รักของตัวเอง พระเอกที่เป็นอาจารย์ที่ไม่เคยใกล้ชิดลูกศิษย์คนไหน แต่กลับพาเธอไปเลี้ยงไอศกรีมเพื่อพยายามปลอบใจในขณะเดียวกันก็อยากบอกเรื่องราวความจริงทั้งหมดให้เธอรู้ ตอนนี้ผู้เขียนบรรยายความคิดของท่านชายที่มีต่อหญิงสาวสองคน

"เชื่อผมเถอะ ผกายดาวจะสวยยังไง คุณก็สวยไม่แพ้เขาหรอก สวยกว่าด้วยซ้ำไป เขาเองก็ต้องรู้ ถึงได้พยายามแข่งดีกับคุณอุตลุดมาแต่เด็ก"

"มาแต่เด็กหรือเพคะ?"

"ผมก็พอรู้อะไรหลายๆอย่าง นี่ถ้าคุณยังไม่แน่ใจ ผมก็จะบอกให้ว่า ผกายดาวไม่ใช่คนเดียวที่มีผู้ชายตามกรอ แต่เขาชอบแสดงอย่างนั้น คุณน่ะวางตัวเฉย ไม่สูสีกับใคร ก็เลยไม่มีใครกล้า ผู้ชายเขาไม่โง่นักหรอก มองปราดเดียวก็รู้ว่า คุณเป็นผู้หญิงคนละแบบกับผกายดาว……"

ฉันเงยหน้าขึ้นสบเนตรอาจารย์ "ใครๆก็ชอบเขามากกว่าหม่อมฉัน" ฉันทูลท่านด้วยเสียงของเด็กขี้อ้อน "ใครๆก็ว่า ดาวสวยกว่า…น่ารักกว่า…เดือน"

"ไม่จริงหรอก ไม่มีใครชอบผกายดาวมากกว่าคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผม ผมชอบคุณ แต่ไม่ชอบเขาเลย แต่คนบางคนรู้จักเขาผิวเผินก็อาจหลงผิดไปบ้าง คือคิดว่าเขาเป็นคนน่ารักและน่าคบ เมื่อคบๆกันไปแล้วก็จะเสียใจภายหลัง เพราะจะถูกแว้งกัดอย่างเจ็บแสบเชียวละ"

ตอนนั้น ฉันยังไม่เข้าใจ อาจารย์พยายามจะบอกอะไรฉัน

"… ก่อนจะกลับนี่ผมอยากจะขอให้คุณสัญญากับผมอย่างหนึ่ง"……

อาจารย์รับสั่งว่า "ฟังผมพูดให้ดีๆนะ เดือนนวล…" ฉันตั้งใจฟัง

"ถ้าคุณมีปัญหา หรือมีเรื่องเดือดร้อน แล้วต้องการคำแนะนำ…ความช่วยเหลือ…หรือ…คำปลอบโยน…อะไรก็ได้ คือผมหมายความว่า ถ้าคุณอยากร้องไห้กับใครสักคน…เอ้อ…แต่คุณบอกผมใช่ไหม ว่าคุณไม่เคยร้องไห้?"

อาจารย์รับสั่งอ้อมแอ้มและประโยคไม่ค่อยจะติดต่อกัน ท่าทางบอกว่าไม่ค่อยมั่นพระทัยในองค์เองเท่าใดนัก

ฉันไม่เคยเห็นอาจารย์อึกอักชนิดหาคำพูดไม่ถูกอย่างนี้มาก่อนเลย ท่านมีแต่จะรับสั่งเป็นฉาก ถามคนนั้นและถามคนนี้

"แต่ถ้าคุณนึกอยากร้องไห้ขึ้นมา…" อาจารย์รับสั่งแล้วก็นิ่งไปอีก คราวนี้อาจารย์นิ่งไปนานแล้ว ก็แสดงอากัปกิริยาหงุดหงิดนิดๆ ในที่สุด ท่านก็พลิกข้อพระหัตถ์ เหลือบเนตรลงมองนาฬิกา รับสั่งว่าเราควรจะกลับโรงพยาบาลกันเสียที

รถคันงามของอาจารย์แล่นเข้ามาจอดเทียบบันไดตึก เพื่อส่งฉันกลับไปประจำหน้าที่ ฉันนึกคาดคะเนในใจว่า อาจมีใครแอบมองเราอยู่ แล้วคงเก็บเอาไปลือแปลกๆ คนที่นี่พร้อมจะซุบซิบและกระจายข่าวลือทุกเวลา

อาจารย์ดูเฉยๆ และไม่เดือดร้อนอะไรเลยว่าอาจมีคนเห็นนั่งรถออกไปกับลูกศิษย์เด็กกะโปโล ซึ่งเคยโขกสับมาเสียมากระหว่างต้องมาเป็นเรสิเดนท์ของท่าน อาจารย์เสด็จออกจากรถและดำเนินเคียงไหล่ฉันไปด้วยซ้ำ

"เดือนนวล ผมยังพูดไม่จบ เรื่องจะร้องไห้นี่น่ะนะ เห็นจะต้องขอพูดให้จบ แต่ว่า…มันพูดยากจัง…คือถ้า…คุณต้องให้สัญญาผมนะ…ว่า…ว่า…คุณต้อง…ต้องมาหาผมก่อน…"

ฉันแหงนมองท่านอย่างฉงน ท่านเป็นอะไรไปถึงรับสั่งไม่เป็นส่ำอย่างนั้น?
  "มาหาผมก่อนใครเลยนะ ถ้า…ถ้า…ไม่ว่า…" อาจารย์เลยติดอ่างไปเสียแล้ว
  "อาจารย์กำลังจะบอกอะไรหม่อมฉันเพคะ" ฉันทูลถามตรงๆ "หม่อมฉันฟังไม่เข้าใจเลย" อาจารย์ถอนพระทัยยาวและทรงเริ่มใหม่
  "สัญญาผมนะว่า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ที่ทำให้คุณอยากร้องไห้" อาจารย์ดูจะรับสั่งคล่องขึ้น "คุณจะต้องมาหาผม อย่าไปหาใครอื่น ถ้าอยากร้องไห้ ก็ขอให้มาร้องกับอกผมนี่"

ฉากบอกรักในนิยายแบบไม่มีคำว่ารัก

ฉากนี้ทำให้นึกย้อนไปว่านวนิยายเรื่องนี้เคยอ่านสมัยเด็ก และยังงงๆ ไม่เข้าใจความรักระหว่างพระเอกที่สูงทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิ ในขณะที่นางเอกเป็นเด็กที่อ่อนอาวุโสกว่ามากจนดูเหมือนจะไม่เหมาะสมคู่ควรเท่าไหร่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปในชีวิตจริงๆ ได้พบเห็นคู่รักที่รู้จักในชีวิตจริงๆ ที่เป็นแบบนี้ ก็เลยนึกถึงอีกครั้งในวันนี้เมื่อมารีรันอ่านนิยายเรื่องนี้อีกรอบ

#บันทึกคุยเรื่องนิยายรัก
#คุยถึงหนังสือในตู้

16 กันยายน 2566

ปล.ส่งท้าย มีผู้อ่านท่านหนึ่งให้ข้อมูลเพิ่มเติมมาว่า

นวนิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารดาราภาพยนตร์ เมื่อปี 2518
ปัจจุบันปี 2566 เท่ากับว่านวนิยายเรื่องนี้มีอายุ 48 ปีแล้ว
สำนวนการเขียนของผู้ประพันธ์ยังทันสมัยไม่เก่าเลย อ่านแล้วสละสลวยลื่นไหลร่วมสมัยเลยค่ะ

Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่

ชวนอ่าน ดาวแข่งเดือน นวนิยายรักแนวพาฝัน บทประพันธ์ของวลัย นวาระ

ตอนที่ชอบจากนวนิยาย

ฉากบอกรักในนิยายแบบไม่มีคำว่ารัก