รีวิวนวนิยาย ปราสาทมืด กับความลับดำมืดที่ซ่อนอยู่ในปราสาท

          #บันทึกการอ่านนวนิยายของฉัน #คุยถึงหนังสือในตู้ #ปราสาทมืด #จุลลดาภักดีภูมินทร์ #เรื่องราวระหว่างบรรทัดจากหนังสือที่รัก #หนังสือที่รัก

          นวนิยายเรื่อง "ปราสาทมืด" ผลงานเขียนเรื่องแรกของหม่อมหลวงศรีฟ้า (ลดาวรรณ) มหาวรรณ ในนามปากกา "จุลลดา ภักดีภูมินทร์" หม่อมหลวงศรีฟ้า ได้รับรางวัลศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปีพุทธศักราช 2539 มีผลงานเขียนมากมายในสามนามปากกา ได้แก่ จุลลดา ภักดีภูมินทร์ ที่มีนวนิยายเรื่องเด่นคือ ประสาทมืด นวนิยายเรื่องแรกที่เผยแพร่ลงในนิตยสารศรีสัปดาห์ เมื่อปี 2498 ส่วนนามปากกาอื่นๆ เช่น นามปากกา "ศรีฟ้า ลดาวัลย์" ใช้เขียนนวนิยายแนวเรื่องชีวิตครอบครัว และนามปากกา "สีฟ้า" ใช้ในการเขียนนวนิยายแนวสะท้อนสังคม

          ส่วนตัวอ่านงานของท่านไม่กี่เรื่อง ไม่ได้ติดตามเป็นพิเศษ แต่ถ้านึกถึงนวนิยายของท่านจะชอบเรื่องนี้ แล้วก็ ใต้ฟ้าสีคราม, ประทีปอธิษฐาน, เครื่องแบบสีขาว - พรหมไม่ได้ลิขิต ส่วนใหญ่เคยอ่านสมัยเรียนหนังสือแล้วชอบก็จำชื่อเรื่องไว้ แต่ไม่ได้ตามทุกเรื่อง ได้เคยอ่านนวนิยายเรื่อง "ปราสาทมืด" พร้อมดูละครที่สร้างออกมาหลายครั้ง ตอนที่ได้ดูได้อ่านก็มีความรู้สึกว่านวนิยายเรื่องนี้มีบางส่วนที่ได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมอังกฤษเรื่อง "เจน แอร์" วรรณกรรมคลาสสิคผลงานของ ชาร์ล็อตต์ บร็อนเต ที่เผยแพร่ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1847 ด้วยความที่มีปราสาทโบราณ มีความลับดำมืดในเรื่องราวชีวิตของพระเอก มีหญิงวิกลจริตภายในปราสาท และตัวละครหลักฝ่ายหญิงเป็นครูพี่เลี้ยงให้เด็กหญิงพิการ

          "ปราสาทมืด" เป็นนวนิยายที่เล่าเรื่องราวชีวิตความรักความสัมพันธ์ของ นายแพทย์ภะรต ภารตรักษ์ บุตรชายคนเดียวของเจ้าพระยาแสนสุรบดินดร์ ผู้เป็นเจ้าของปราสาท และหม่อมเจ้าหญิงอุมารังษี อิศรา พระธิดาเสด็จในกรมและหม่อมอร ภายใต้บรรยากาศแวดล้อมในเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความลับดำมืด อดีตอันถูกปกปิด และเหตุการณ์ฆาตกรรมอำพราง

          คุณหมอภะรตพบกับท่านหญิงอุมารังษีครั้งแรกบนรถไฟสายเหนือ ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกัน ชายหนุ่มสวมแว่นกันแดดสีชาอ่อนก้มหน้าอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเล่มโต ในขณะที่ท่านหญิงผู้มีพระโฉมงดงาม ทรงใช้ความคิดกังวลถึงอนาคตอันมืดมน เมื่อทรงตัดสินพระทัยเดินทางไปเชียงใหม่เพื่อพบเพื่อนที่จากกันมานานเพื่อหางานทำ หลังหม่อมแม่ตัดสินใจขายวังเก่าที่สร้างจากมรดก เพื่อแต่งงานใหม่กับนายเมฆ หรือ นายเม้ง เศรษฐีนักธุรกิจเชื้อสายจีนที่เคยเป็นเด็กในบ้าน

          ทั้งคู่นั่งนิ่งเงียบไม่คุยกันเลยจนขบวนรถไฟใกล้ถึงจุดหมาย ผู้โดยสารคนอื่นทยอยลงจากรถเกือบหมด คุณหมอภะรตจึงเอ่ยปากสอบถามเมื่อรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเดินทางอย่างไม่มีจุดหมายปลายทางอันแน่นอน นอกจากบอกว่าจะไปลงเชียงใหม่เพื่อตามหาเพื่อนเพื่อหางานทำ จู่ๆ คุณหมอก็ยื่นข้อเสนอและชวนให้เธอลงรถไฟพร้อมเขา ดีกว่าเสี่ยงอันตรายตัวคนเดียวบนรถไฟกลางดึก คุณหมอภะรตแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าตัวเองไม่ใช่บุคคลอันตราย และชักชวนเธอไปเป็นครูสอนหนังสือสอนการฝีมือและอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวผู้พิการและเป็นใบ้ของเขา

          ฉากต้นเรื่องที่มาของชีวิตความรักของท่านหญิงอุมารังษี ที่ปิดบังตัวตน และมาใช้ชีวิตเป็น "คุณครูอุมา" ให้คุณแจ๋ว น้องสาวผู้น่าสงสารของคุณหมอภะรต พร้อมเรื่องราวความลึกลับในชีวิตอดีตที่ผ่านมาของคุณหมอที่แวดล้อมไปด้วยบริวารที่มีปริศนามากมายท่ามกลางปราสาททึมทึบภายในขอบกำแพงดำทะมึนที่สูงราวกรงขัง

          นวนิยายเรื่องนี้เล่มไม่หนามาก อ่านสนุกเพราะมีเรื่องราวน่าติดตามและตัวละครมากมาย ทั้งตัวละครภายในปราสาท และภายนอกบริเวณใกล้เคียงปราสาทคือ ไร่ "สองพี่น้อง" ของวิษณุและ ศุลีมาศ พร้อมเพื่อนผู้สนิทสนมใกล้ชิดคนอื่นๆ เช่น พระองค์ชายรวิศักดิ์ เทวัญ พระสหายรุ่นพี่ของหม่อมเจ้าพงศ์อิศรา พระเชษฐาของท่านหญิงอุมารังษีที่เพิ่งเสด็จกลับจากต่างประเทศ ผู้เคยได้ยินเรื่องราวของท่านหญิงจากปากของแม่นุ่ม แม่นม ผู้คอยสนับสนุนให้ทรงสนพระทัยเพื่อเลือกท่านหญิงอุมารังษีเป็นคู่ครอง

          ครั้งแรกอุมารังษีทรงคิดว่าบ้านที่จะทรงทำหน้าที่ "ครู" และ "พี่เลี้ยง" ของเด็กพิการเป็นบ้านธรรมดา แต่ทรงคิดคาดผิดไปอย่างใหญ่หลวง สถานที่นี้ควรจะเป็นเคหาสน์หรือปราสาท อย่างที่เคยทอดเนตรในภาพยนตร์บ่อยๆมากกว่า เพราะมันช่างใหญ่โตรโหฐานเสียเหลือเกิน ทว่า ทำไมหนอ จึงเงียบเหงาดุจไม่มีคน มิหนำซ้ำชายหนุ่มเจ้าของบ้านก็ดูคล้ายกับมีอะไรหลายอย่างซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังใบหน้าและดวงตาสงบเงียบเย็นชานั้น

          อุมารังษีพยักหน้า หลับตาลงไปใหม่อย่างอ่อนเพลีย ภะรตมองดูดวงหน้างดงามซึ่งพิงอยู่กับอกของเขา หน้านั้นร้อนผ่าวเพราะพิษไข้จนภะรตรู้สึก ความปรานีแล่นเข้าจับใจ หญิงสาวผู้นี้ฝ่าอันตรายก็เพราะความเป็นห่วงใยในตัวเขา ห่วงด้วยจิตใจบริสุทธิ์ เพื่อตอบแทนความเป็นห่วงของเขาที่เคยมีต่อเธอ แววตาของภะรตเปลี่ยนเป็นเศร้าลงอย่างลึกซึ้ง

          ตลอดคืนนั้นฝนไม่ยอมหยุด พิษไข้ของอุมารังษีสูงขึ้น ท่านหญิงทรงเพ้อไม่ได้ศัพท์ ภะรตต้องนั่งอุ้มไว้ตลอดเวลา

          "แม่…หญิงรักแม่ แต่หญิงก็ชังแม่ด้วย…"
          "พี่ชายขา…หญิงหนาว…พี่ชาย…แม่แต่งงานกับจีน…หญิงเกลียด หญิงทนไม่ไหว…"
          "ฉันเป็นเจ้า ทำไมฉันจะต้องก้มหัวให้กับเงินของนายเม้ง" สุรเสียงเฉียบขาดจนภะรตต้องก้มลงมอง ม.จ.หญิงอุมารังษี อิศรา! ในที่สุดความจริงทั้งหลายก็ปรากฏขึ้นเป็นที่ประจักษ์ ร่างน้อยในอ้อมอกของเขาก็คือ เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์สูงตระกูล อนิจจา…เจ้าหญิงผู้น่าสมเพช…เสียงสะอื้นแผ่ว ภะรตก้มลงฟังคำพึมพำของท่านหญิง…

          "ไม่มีใครแต่สักคนจะหวังดีกับเรา…นอกจากคุณแจ๋ว ครูรักคุณแจ๋ว…พระองค์ชาย…จริงหรือคะป้านุ่ม พระองค์ชายรักท่านหญิงอุมารังษี…ไม่จริง…"

          หัวคิ้วของภะรตขมวดเข้าหากันนิดหนึ่งแล้วก็คลายออก
          "คุณภะรต…"
          สุรเสียงของท่านหญิงอ่อนโยนแผ่วเบา ชายหนุ่มเข้าใจว่าเธอรู้สึกองค์ เรียกเบาๆ
          "อุมา…"
          "คุณภะรต…" ท่านหญิงหลับเนตรพึมพำเศียรส่ายไปมา "ฉันดีใจที่ได้มาอยู่ในความคุ้มครองของคุณภะรต…แต่วันหนึ่ง…เมื่อฉันกลับเป็นหม่อมเจ้าหญิงอุมารังษีตามเดิม ฉันก็จะต้องจากเธอไป…โอ๊ย…หนาวเหลือเกิน…ฉันจะตาย…นายชดยืนนิ่งๆนะ ถ้าขยับตัวนิดเดียว ฉันจะยิงแกทันที…คุณภะรตก็ถูกยิง แล้วใครจะมาช่วยเราหนอ…ป่านนี้คุณภะรตจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้…หนาวจริง…"

          ชายหนุ่มกดเศียรของท่านหญิงให้แนบกับอกของตนเหมือนปลอบประโลมเด็กเล็กๆ อุมารังษีห่อวรกาย ริมโอษฐ์สั่นระริก หนาวเย็นราวจะขาดหทัย ความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นบอกองค์เองว่ามีสิ่งหนึ่งนุ่มนวลทาบลงบนริมโอษฐ์ แม้จะเลือนรางแต่อาการสัมผัสนั้นดูราวจะถ่ายทอดเอาความเย็นไปจากวรกาย และหลั่งความอบอุ่นเข้ามาแทนที่…

• ภาพประกอบคือหนังสือนวนิยาย ปราสาทมืด : จุลลดา ภักดีภูมินทร์
• ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3 เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2559 โดยสำนักพิมพ์เพื่อนดี
• ออกแบบภาพปก โดย ฟารุต สมัครไทย
• จำนวน 260 หน้า
• ราคาปก 180 บาท