#คุยถึงหนังสือในตู้ #บันทึกการอ่านนวนิยาย #ช่วงทลายกองดองนิยายไทย #อ่านกี่เพ้าแล้วชอบเจ้าหมิงเทียน #กี่เพ้า #พงศกร
บันทึกการอ่านวันนี้อยากเขียนถึงนวนิยายเรื่องหนึ่ง ผลงานของคุณหมอพงศกร จินดาวัฒนะ เจ้าของนามปากกา “พงศกร” ส่วนตัวเพิ่งมาตามอ่านนวนิยายคุณหมอพงศกรเมื่อไม่นานมานี้ ก่อนหน้านั้นเคยอ่านแบบลงเป็นตอนๆในนิตยสารอยู่บ้าง
และได้ซื้อหนังสือนิยายของคุณหมอมารวมเจ็ดเรื่องในตอนนี้ อ่านจบไปสามเรื่องคือ ลายกินรี สิเน่หาส่าหรี และกี่เพ้า ส่วนใหญ่ชอบอ่านนิยายที่นำมาทำละคร ส่วนอีกสี่เรื่องในตู้กองดอง มีเรื่อง สาวหลงยุค และชุดคุณหญิงยอดนักสืบอีกสามเรื่อง คือ เปลวกนก ฉัตรกนก เชิญกนก
สามเรื่องที่อ่านจบไป ส่วนตัวชอบเรื่องกี่เพ้ามากที่สุด เรื่องนี้ไม่ได้ดูละคร หลังอ่านจบไปลองเปิดดูแล้วก็ต้องปิด เพราะมันทำลายจินตนาการดีๆ ตอนอ่านนิยายหมดเลย นี่คือปัญหาของละครไทยปัจจุบัน ที่คนชอบอ่านนิยาย ไม่จำเป็นก็ไม่อยากดูละคร เพราะภาพฉากสถานที่ในเรื่องรวมถึงนักแสดงในละครกับภาพในจินตนาการนั้นช่างไม่เคยเหมือนกันเลย แต่ก็ไม่เคยปิดโอกาสที่จะเปิดใจทดลองดูทุกเรื่องที่มีสร้างขึ้นมา เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้สร้างสรรค์ผลงาน
นวนิยายเรื่องกี่เพ้า พิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนกรกฎาคมปี 2554 เป็นนวนิยายเรื่องที่สามในซีรีส์ชุดผ้าที่มีสิบเรื่องเด่นๆ จนถึงปัจจุบัน ที่ส่วนใหญ่จะเป็นนวนิยายแนววิญญาณลึกลับหรือแนวผีที่ปกติส่วนตัวไม่ได้ชอบอ่านแนวนี้มากนัก มีเรื่อง สาปภูษา กลกิโมโน รอยไหม เล่ห์ลุนตยา กี่เพ้า สิเน่หาส่าหรี บุหงาบาติก เลื่อมลวง และลูกไม้ลายสนธยา
สำหรับในนวนิยายเรื่องกี่เพ้า ก็จะเล่าถึงชีวิตและความรักของเพกา หรือพิ้งค์ นางเอกของเรื่องที่ทำงานเป็นภัณฑารักษ์ อยู่ที่ Metropolitan Museum of Art พิพิธภัณฑ์ใหญ่อันดับหนึ่งของอเมริกาที่ตั้งอยู่ที่นิวยอร์ก เพกาทำงานประจำสถาบันเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย (The Costume Institute) ดูแลห้องจัดแสดงงานในพิพิธภัณฑ์ผ้า
เพกาได้พบกับพระเอกคือ เจ้าหมิงเทียน หนุ่มฮ่องกง คุณชายรอง บุตรชาย เจ้าเหวินเยี่ย ประมุขตระกูลเจ้า มหาเศรษฐีตระกูลเก่าแก่ในฮ่องกง เจ้าของคอลเลคชั่นชุดกี่เพ้าโบราณสะสม ที่ส่งชุดกี่เพ้ามาร่วมแสดงในพิพิธภัณฑ์ผ้าที่นิวยอร์กด้วย
ความที่เป็นนวนิยายแนววิญญาณ ที่ปกติไม่ใช่แนวที่ชอบอ่าน แต่เรื่องนี้อ่านจบแล้วชอบตัวละครพระเอกเจ้าหมิงเทียน ที่ผู้เขียนบรรยายอารมณ์ความรู้สึกตัวละครแล้วทำให้ชอบมากกว่าเรื่องอื่นเท่าที่อ่านมา
เจ้าหมิงเทียนเคยมีคนรักอยู่แล้ว คือ สุคนธา หรือ เมย์ลี หรือ เหมยลี่ หญิงสาวชาวไทยที่เจ้าหมิงเยี่ยรับมาอุปการะหลังพ่อแม่ที่เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าหมิงเยี่ยเสียชีวิต เมย์ลีเติบโตขึ้นมาพร้อมเจ้าหมิงเทียน และเจ้าหมิงซานพี่ชายคนโตของเจ้าหมิงเทียน ที่ถูกกำหนดไว้ว่าในอนาคตจะเป็นคู่แต่งงานของเมย์ลี ในขณะที่เจ้าตัวกลับรักอยู่กับน้องชาย ความรักจึงมีอุปสรรค
วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่เมย์ลีถูกฆ่าตายในขณะที่สวมกี่เพ้าสีแดงเลือดนกลวดลายโบตั๋นสีชมพูอ่อน ชุดกี่เพ้าที่เตรียมไว้ใส่แต่งงานกับเจ้าหมิงเทียน ในวันเดียวกันนั้น คุณชายใหญ่เจ้าหมิงซานที่จริงๆแล้วเป็นเกย์ และไม่อยากแต่งงาน ก็มีปากเสียงกับพ่อแม่ ขับรถออกจากบ้านจนเกิดอุบัติเหตุตกเขาเสียชีวิตในวันเดียวกันนั้น พ่อแม่จึงนำศพของทั้งคู่มาฝังในสุสานบนหน้าผาร่วมกัน เสมือนหนึ่งเป็นคู่สมรส วิญญาณเมย์ลีไม่ไปผุดไปเกิด ยังตามหลอกหลอนและระลึกถึงเจ้าหมิงเทียนแบบไม่ปล่อยวาง
แล้วปรากฏว่ากี่เพ้าชุดนั้นถูกแอบส่งไปจัดแสดงที่นิวยอร์ก เพกาได้เห็นแล้วก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดให้หยิบมาลองสวม จนถูกวิญญาณเมย์ลีหลอกหลอน แล้วในนวนิยายก็บรรยายว่าทั้งเพกาและสุคนธาหรือเมย์ลี มีใบหน้าคล้ายคลึงกัน เหตุการณ์วุ่นวายตามมาเมื่อเจ้าหมิงเทียนและเจ้าหมิงเย่เห็นชุดกี่เพ้าต้องห้ามนั้นมาปรากฏในงานแสดง ก็พาลโกรธเพกา แต่แล้วต่อมาก็เกิดอุบัติเหตุชุดกี่เพ้าที่จัดแสดงชุดสำคัญอีกชุดหนึ่งขาดเสียหาย สุดท้ายทางพิพิธภัณฑ์ต้องส่งเพกาเป็นตัวแทนพิพิธภัณฑ์เดินทางมาฮ่องกงแล้วพักอยู่บ้านเจ้าหมิงเทียนเพื่อซ่อมแซมกี่เพ้า
แล้วเพกากับเจ้าหมิงเทียนก็ใกล้ชิดกัน จนสุดท้ายเกิดเป็นความรัก ในขณะที่มีเหตุการณ์ลึกลับมากมายทั้งปริศนาเบื้องหลังการตายของเมย์ลีรวมไปถึงเหตุการณ์พยายามฆ่าเพกาหลายครั้ง ระหว่างที่อ่านก็จะมีเรื่องซ่อมแซมกี่เพ้า ผสมไปกับฉากความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหมิงเทียนกับเพกา เมื่อเขาเสนอตัวเป็นไกด์พาเธอท่องเที่ยวในฮ่องกงระหว่างวันหยุดพักผ่อนและการออกตามหาวัตถุดิบหรือไหมชนิดพิเศษเพื่อมาใช้ซ่อมกี่เพ้า
ส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้บรรยายตัวละคร อารมณ์ความรู้สึกที่ทำให้อ่านแล้วประทับใจ เวลาอ่านบทบรรยายถึงเจ้าหมิงเทียนก็จะนึกไปถึงหนุ่มจีนตัวสูงผิวขาวที่มีความเนี้ยบตามฐานะชาติตระกูล แล้วตัวละครเจ้าหมิงเทียนก็จะเป็นคนรักจริงจังมั่นคง มีความอบอุ่นอ่อนโยนตามสเป็คยอดนิยมแบบนั้นแหละค่ะ เรื่องนี้เลยอ่านแล้วชวนฝันมากกว่าชวนกลัวเพราะฉากผีจากกี่เพ้า เลยทำให้ชอบมากกว่าเรื่องอื่นในสามเรื่องที่อ่านแล้ว
ตอนที่ประทับใจจากนวนิยายที่รัก
ชอบการบรรยายฉากและความรู้สึกตัวละครในฉากนี้ เมื่อเจ้าหมิงเทียนพาเพกาไปเที่ยวชมบริเวณยอดเขาวิคตอเรียพีกเพื่อชม Light Opera
"อยากถ่ายภาพด้วยกันไหมครับ”
“ฉันไม่ได้เอากล้องมาด้วยสิคะ” เพกานึกเสียดายอยู่เหมือนกัน
“ถ่ายกับผมก็ได้” เจ้าหมิงเทียนหยิบมือถือรุ่นล่าสุดของเขามาถือไว้ในมือ ก่อนจะถือวิสาสะรวบเอวบอบบางของเพกามากอดไว้หลวมๆ แล้วชูมือถือในมือขึ้นเพื่อถ่ายภาพคู่กัน
“ฉันไม่ได้เอากล้องมาด้วยสิคะ” เพกานึกเสียดายอยู่เหมือนกัน
“ถ่ายกับผมก็ได้” เจ้าหมิงเทียนหยิบมือถือรุ่นล่าสุดของเขามาถือไว้ในมือ ก่อนจะถือวิสาสะรวบเอวบอบบางของเพกามากอดไว้หลวมๆ แล้วชูมือถือในมือขึ้นเพื่อถ่ายภาพคู่กัน
ในตอนแรกเพกาขืนตัวไว้เล็กน้อย ด้วยไม่คุ้นเคยกับเขามากพอที่จะยืนอิงแอบแนบชิดกันเช่นนี้ หากท่าทีของเจ้าหมิงเทียนดูสุภาพ ไม่ได้ฉวยโอกาสกับหล่อนแต่อย่างใด พอผ่านไปสักพัก เพกาจึงรู้สึกผ่อนคลายและเริ่มสนุกกับการถ่ายภาพในอิริยาบถต่างๆ คู่กับเขา
“คนเยอะจังนะคะ” เพกากระซิบ ลมเย็นเสียจนหล่อนเสียงสั่น รอบกายของเธอเริ่มหรี่แสงไฟลงแล้ว เนื่องจากตึกบนฝั่งเกาลูนเริ่มฉายสปอตไลต์ขึ้นฟ้า
“ใครๆมาที่พีก ก็รอเวลานี้กันทั้งนั้นละครับ” เขากระซิบ “หนาวหรือคุณพิ้งค์”
“นิดหน่อยค่ะ” คางของหล่อนเริ่มสั่นจนกระทบกันดังกึกๆ
“ตรงนี้ลมแรง” เจ้าหมิงเทียนอมยิ้ม ก่อนจะถอดเสื้อโค้ตกำมะหยี่ตัวยาวคลุมไหล่ให้หญิงสาว “สวมไว้หน่อยนะครับ”
“นิดหน่อยค่ะ” คางของหล่อนเริ่มสั่นจนกระทบกันดังกึกๆ
“ตรงนี้ลมแรง” เจ้าหมิงเทียนอมยิ้ม ก่อนจะถอดเสื้อโค้ตกำมะหยี่ตัวยาวคลุมไหล่ให้หญิงสาว “สวมไว้หน่อยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ” อากาศหนาวจนเพกาไม่ปฏิเสธ เธอหันไปขอบคุณเขา จังหวะเดียวกับที่เจ้าหมิงเทียนชะโงกหน้ามาพอดี ปลายจมูกของชายหนุ่มจึงแตะเข้ากับแก้มนวลของหล่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ
หัวใจของเพกาเต้นแรง กลิ่นหอมของโคโลญที่เจ้าหมิงเทียนใช้รวยรินมาจากเสื้อโค้ตตัวหนา ไออุ่นจากกายของเขายังคงติดอยู่กับเสื้อ
เสียงดนตรีคลาสสิกดังเป็นจังหวะสนุกสนาน พร้อมกับที่แสงสปอตไลต์จากยอดอาคารสูงฝั่งเกาลูนส่องฟากฟ้ายามราตรี หลากสีสัน หลากลีลา เขียว เหลือง แดง กะพริบพราวตามจังหวะเสียงดนตรี งดงามราวกับมีใครหยิบเอาดวงดาวจากบนฟ้า แล้วโปรยลงรอบๆ อ่าววิคตอเรีย
เพกาลืมไปเลยว่ามีนัดกับชายหนุ่มลึกลับเวลาสองทุ่มตรง มือของหล่อนกับมือของเจ้าหมิงเทียนจับกันแน่น ความอบอุ่นจากอุ้งมือของชายหนุ่มทำให้เพการู้สึกได้ถึงความหนักแน่นและจริงใจ หากเป็นไปได้เธออยากจะให้เวลาหยุดลงที่ตรงนี้
แต่นั่นเป็นเพียงโลกแห่งความฝันที่ไม่มีวันเป็นไปได้ ด้วยหล่อนรู้ดีว่าในหัวใจของชายหนุ่มร่างสูงสง่า มีแต่คนรักเก่าที่ชื่อ ‘สุคนธา’ ครอบครองอยู่ทุกแห่งหน จนอาจไม่มีเนื้อที่เหลือเผื่อให้ใครคนใหม่
โปรยปกหลัง
รอยรัก แรงแค้นจากปรภพ ฝังลึกในกี่เพ้าชุดงาม
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด
โบตั๋นกลีบบาง…ยังคงรอวันหวนกลับคืน
กี่เพ้าสีแดงสด ปักลายโบตั๋นสีชมพูชุดนั้นคงจะสวยสมบูรณ์
หากไม่มีรอยขาดบนอกเสื้อ
รอยขาดที่เกิดจากคมมีด
ซึ่งแทงทะลุหัวใจของหญิงสาวที่เป็นคนรักเก่าของหนุ่มฮ่องกงสุดเท่
เจ้าหมิงเทียน
และความยุ่งยากทั้งหลายคงไม่เกิดขึ้น
หากเพกาจะไม่ทำลายกฎเหล็กของพิพิธภัณฑ์ แอบสวมกี่เพ้าชุดงาม
จนเกิดภาพนิมิตเห็นมือของฆาตกรที่จ้วงแทงลงมา
ฆาตกรร้ายที่ยังลอยนวล
ฆาตกรร้ายที่อาจเป็นใครก็ได้ในคฤหาสน์ตระกูลเจ้าอันใหญ่โต
ร่วมผจญภัยข้ามทวีปจากนิวยอร์ก สู่ฮ่องกง
ตามไขปริศนาลึกลับของกี่เพ้าไปกับเพกา…
ภัณฑารักษ์สาวสวยจาก The MET พิพิธภัณฑ์ใหญ่ติดอันดับโลก
การผจญภัยที่ต้องวางชีวิตและหัวใจรักเป็นเดิมพัน
- กี่เพ้า : พงศกร
- ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
- จัดพิมพ์โดย Groove Publishing
- จำนวนหน้า 589 หน้า
- ราคาปก 420 บาท
Kapook Creator เป็นเนื้อหาที่นำเสนอโดยผู้สร้างสรรค์ที่เข้าร่วมโครงการ หากพบเนื้อหาที่ท่านเห็นว่าไม่ถูกต้องตามกติกา สามารถคลิกแจ้งปัญหาได้ที่นี่
